2016-12-09
Kort nadat zangeres Laura Jane Grace zichzelf werd (door middel van een sekseverandering), kwam Against Me! met een absoluut topalbum op de proppen. Transgender Dysphoria Blues was een rauwe, catchy plaat waarop een enorme berg opgekropte emoties werd uitgestort. Niet zo vreemd natuurlijk: Grace was al niet van de zachtzinnige teksten en toen ze er eindelijk openlijk voor uit mocht komen dat ze in het verkeerde lichaam was geboren en gekozen had dat foutje recht te zetten, braken de dijken.Wat een tegenvaller is daarom Shape shift with me. Against Me! is qua songwriting een aantal stappen terug gegaan, terwijl album na album juist beter werd van de Amerikanen. Simpelere liedjes, simpelere teksten, minder gevoel voor catchyness en saaiheid zijn de themawoorden voor het kersverse product van de punkrockers, die daamee teleurstellen.
Laten we positief beginnen, want de plaat is echt niet alleen maar kommer en kwel. Zo zijn ’12.03’, ‘333’ en ‘Haunting, Haunted en Haunts’ wel degelijk leuke liedjes. Om maar een paar voorbeelden te noemen. Maar ook in deze positieve noten ontbreekt het aan een soort urgentie, een gevoel dat je dit nummer nog eens wil horen. Het zijn lange lijnen van begin tot eind, zonder een oorwurm die zich ergens in de loop van de dag weer openbaart in je geheugen. Terwijl juist dat het handelsmerk van Against Me! was.
En dan zijn er nog de volledige misperen. Zoals opener ‘Provision’, dat koersloos het album inrammelt en gevoelsmatig hitje ‘Boyfriend’, dat een van de grootste punkrockclichés is waar Against Me! zich ooit schuldig aan heeft gemaakt. Vlak, goedkoop en een beetje dommig. ‘Horse Truth’ is nog zo’n volledig mislukt nummer. Voor de gein een keer wel met een indringende tekst, maar het liedje zelf leidt hortend en stotend tot irritatie in plaats van empathie.
Je wil het bijna niet zeggen, maar Shape shift with me wekt de indruk dat Grace een gebrek aan worsteling combineert met een gebrek aan muzikale ideeën. Ze klinkt her en der nog wel boos, maar het is ongeloofwaardig geworden. Er ontbreekt een ongrijpbaar gevoel dat er echt iets aan de hand is. Het is een aardig concept om dit album aan te grijpen om het verhaal te vertellen van de eerste jaren van het volle bestaan van Laura Jane Grace, maar dat verhaal komt niet tot volle wasdom.
.jpg)
Periphery - Periphery III: Select Difficulty Periphery is nauwelijks nog weg te denken uit het muzikale landschap....
.jpg)
Beach Slang - A Loud Bash Of Teenage Feelings Met twee EP’s en een vorig jaar uitgebrachte full-length plaat zette Beach...