2016-11-18
De tumultueuze carrière van Mike Meijer tot dusver is eigenlijk onmogelijk in een inleidende tekst te duiden. Laten we het er op houden dat elke Nederlander met een televisie thuis deze man onbewust wel eens voorbij heeft zien komen. Inderdaad, Meijer is een acteur met vele bijrollen achter zijn naam. Maar niet alleen zijn film en televisie-CV is lang. Ook op muzikaal vlak heeft hij als drummer bepaald niet stil gezeten. Zo was hij lid van onder andere De Gigantjes, The Scene, Rusty Apollo (vers en nog steeds actief) en Gruppo Sportivo. Tijdens zijn werkzaamheden van laatstgenoemde band vond hij bovendien de tijd een solocarrière van de grond te krijgen. Wanneer een muzikale solodoorbraak maar niet wil lukken, stort hij zich met name op het acteren en het managen van een drumlespraktijk. In 2013 begint de productie toch weer te kriebelen en brengt hij het album Einzelgänger uit. Anno 2016 heeft hij zelfs genoeg materiaal voor maar liefst drie albums, die hij door middel van een geslaagde crowdfunding actie alle drie onder verschillende namen uitbrengt. We doen een poging ze één voor één te behandelen.Allereerst Fremdkörper, de overduidelijke opvolger van het in 2013 verschenen debuut onder zijn eigen naam.Want net als zijn voorganger, bevat ook dit album een verzameling Nederlandse nummers met invloeden vanuit verschillende muziekgenres. Zo horen we een vleugje funk (‘De Wind’), een portie soul (‘Kreupelhout’) en een schepje alt-country (‘Asbest & Zink’). En dat allemaal met een poëtische kwinkslag en een snufje absurdisme á la Spinvis.
Coockies Don’t Liquify is het tweede album van het drieluik. Meijer gaat hier schuil onder de naam ChunkyTub en hanteert de rauwe deltablues als uitgangspunt. Acht groovende, dansbare en funky bluessongs, gedragen door het fijne mondharmonicaspel van Kim Snelten (Meijer’s bandgenoot bij RustyAppolo) maken van Coockies Don’t Liquify een prima te beluisteren plaat. De beste van de drie, zo blijkt.
Waar de eerst behandelde plaat nog als een tikkeltje absurd werd bestempeld, is dat voor The King Of Pop, die onder de naam Mighty Mike wordt gepresenteerd, nog zachtjes uitgedrukt. Werkelijk alle stijlen worden hier samengesmolten tot een twaalftal nummers, misschien nog wel het beste geïllustreerd op ‘Kick Some Ass’, waarin er moeiteloos van Ska naar Punk wordt omgeschakeld.
Een echte doorbraak zal Mike Meijer ook met dit project niet zullen bewerkstelligen. Maar dat hij over een bovengemiddelde muzikale creativiteit bezit, staat vast. Het maakt dat Triptychon, de naam van deze verzameling, iets is voor de fijn beproefde, maar vooral muzikaal ruimdenkende liefhebber.
.jpg)
iET - Clarity iET is het alias van Lisa van Viegen, een Rotterdamse multi-instrumentalist...
.jpg)
The Pineapple Thief - Your Wilderness Met het schitterende Magnolia uit 2014 in het geheugen schuift...