2016-11-21
Folk, staat er overal in het promotiemateriaal van het Australische damesduo Oh Pep! Als genre genoemd. Maar die hype was toch eindelijk wel een beetje voorbij? Zelfs vaandeldragers Mumford & Sons kozen er op hun laatste plaat voor om de banjo goeddeels in de kast te houden. En warempel, Stadium Cake blijkt gelukkig een plaat te zijn met een brede blik op muziek en klinkt eerder als pop dan folk. De luisteraar wordt overigens wel even op het verkeerde been gezet. Een vreemd riedeltje op een banjo dat te weinig biedt om een nummer te dragen is wat we horen op opener ‘Bushwick’. Gelukkig wordt het zo rond de minuut een stuk voller qua productie en blijkt de banjo zelfs overbodig te zijn. Dat geldt eigenlijk op het hele album, waarop het vooral de zang en het tempo van de muziek zijn die opvallen. Het overgrote deel van de nummers is namelijk uptempo en met name de structuur van zanglijnen draagt daar aan bij. Variaties in volume en klemtoon zorgen ervoor dat het geheel lekker voort blijft denderen en daardoor behoorlijk catchy wordt.
Instrumentaal is het bovendien behoorlijk gevarieerd. Drums en akoestische gitaar spelen de hoofdrol, maar ook toetsen, strijkers en blazers worden doeltreffend ingezet om het geheel wat meer cachet te geven. ‘Crazy Feels’ is wat dat betreft een sleuteltrack, waarin (voor een popnummer) verrassend veel instrumentele variatie te vinden is. Net zoals bijvoorbeeld het ook op eerdere EP’s te vinden ‘Tea, Milk And Honey’ kruipt de track steeds langzaam een beetje omhoog in tempo en bloeit het geheel op die manier mooi open.
Het is echter niet allemaal koek en ei op Stadium Cake. Zo zitten er bij vlagen vreemde en onnodige fouten in de productie: waarom bijvoorbeeld de valse start van de blazers op ‘Wanting’ is blijven staan is onbegrijpelijk. Daarnaast zijn instrumenten soms prominent aanwezig terwijl ze eerder afleiden van het geheel dan er wat aan toevoegen; de reeds genoemde banjo in openingstrack ‘Bushwick’ is een goed voorbeeld. Als we daarbij optellen dat er tussen de nummers onderling te weinig variatie is doordat het tempo bijna overal hetzelfde is opgebouwd kost dat de plaat toch een paar punten.
Gelukkig leveren de dames desondanks voldoende prima nummers af, en is Stadium Cake een makkelijk in het gehoor liggende debuutplaat die voldoende te ontdekken biedt voor liefhebbers van indiepop in de lijn van Beach House of Angus & Julia Stone.
Reiger - EP#1Na zich jarenlang te hebben ontwikkeld in bands als bijvoorbeeld The Gasoline...
.jpg)
The Hunna - 100 De laatste tijd is er ineens een band waarvan je heel wat hoort. Dat is The...