2016-10-20
Met een waslijst aan samenwerkingen en eigen materiaal, heeft Peter Broderick al veel muziek op zijn naam staan. Hij houdt er niet van om zich binnen een hokje te laten plaatsen en er zijn dan ook verschillende muziekstijlen en instrumenten in zijn repertoire te vinden, dat onder verschillende platenmaatschappijen uitgekomen is. De losheid en openheid waarmee hij graag werkt is goed terug te horen op zijn laatste solowerk: Partners, uitgebracht onder de welbekende neoklassieke en alternatieve platenmaatschappij Erased Tapes. Waar hij voor zijn vorige plaat nog ging voor een band en folkmuziek, kiest hij nu de kant van instrumentale minimalistische pianomuziek, geïnspireerd door John Cage. Partners opent met een monoloog van ruim twee minuten. Met monotone stem die hij af en toe kracht bij zet met een echo en geluidseffecten gebracht op een piano, draagt hij een “prayer for everyone” voor. Dit zet gelijk de toon voor de plaat: het is eigenzinnig, ietwat onnavolgbaar en daarmee mysterieus. Het eerste pianostuk dat te vinden is op Partners is ‘In A Landscape’ van John Cage. Doormiddel van het eindeloos beluisteren en bestuderen van verschillende versies, heeft Peter Broderick het stuk noot voor noot opgeschreven en onder de originele instructies uitgevoerd. Zijn versie is mooi en weet te raken. Peter heeft zijn voet het hele stuk op het rechter pedaal, waardoor alle tonen doorklinken en hij een waas bereikt die nog groter is dan op andere versies, maar die hem wel degelijk ligt.
Vervolgens gaat hij over op vier zelfgeschreven stukken, allen geïnspireerd door Cage en geschreven in samenwerking met gevoel en kans. Dit is dan ook goed te horen; ‘Carried’ begint sterk met een aanwezige piano en Brodericks stem als tweede instrument. Echter, na een tijdje lijkt de muziek te gaan dwalen en wordt het duidelijk dat kans een grote rol speelt, hij gaat waar de muziek hem heen brengt. Enerzijds is dit een goed teken, anderzijds maakt dit moeilijk om de aandacht erbij te houden. Meestal klinkt het alsof iemand in de kamer op zijn gemak wat aan het pingelen is en er opbouw mist, terwijl Broderick op de helft van ‘Conspiraling’ ineens zo’n emotioneel stuk inzet, dat alle aandacht weer terug naar de muziek gaat.
Op het laatste nummer van de plaat komt Peter Brodericks eigenwijsheid weer door wanneer hij ‘Sometimes’ inzet, een cover van de Ierse Brigid Mae Power. Vervolgens stopt hij weer, roept: “Dang it.. Now I’m getting nitpicky, this is where it starts. Let’s try one more” en begint opnieuw. Vervolgens brengt hij het nummer in één keer waarop hij in alle eerlijkheid en oprechtheid de tekst zingt met trillende stem.
Partners is een eigenzinnige plaat waarop Peter Broderick deed wat goed voelde en de muziek zijn verloop liet gaan. Soms resulteert dat in een stuk dat gedachteloos klinkt en maakt, op andere momenten resulteert dat in stukken die weten te raken.
Ryley Walker - Golden Sings That Have Been SungGrote kans dat als je deze recensie leest er alweer een nieuwe plaat van...
.jpg)
Kishi Bashi - Sonderlust Kishi Bashi is de artiestennaam van de 40-jarige Kaoru Ishibashi uit...