Thee Oh Sees - A Weird Exits Recensie op Podiuminfo

2016-11-21 Heel soms kan een recensie als mosterd na de maaltijd komen. Waarom? Nou; omdat de betreffende band er een absurde produktiviteit op nahoudt bijvoorbeeld. Refereerde ondergetekende in de recensie van Ryley Walker al aan diens hoge tempo, het is nog niks vergeleken bij wat Thee Oh Sees presteren. Bespreken we hier A Weird Exits (album nummer zestien!), inmiddels staat nummer zeventien (An Odd Entrances) alweer in de startblokken. Dat is het derde album in 2016 alleen!

Dit heeft alles te maken met frontman John Dwyer. Als een losgeslagen toverbal attaqueert zijn band alles wat hij gaaf vindt aan de jaren zestig en zeventig. Heerlijke garagerock spant de kroon tijdens opener 'Dead Man's Gun' en het scheurende 'Gelatinous Cube', die opent met een knipoog naar Sabbath's 'Iron Man'. En hebben we het al gehad over de gitaarsound van Dwyer? Man man man, die is niet groots maar GROOTS! Luister eens naar 'Ticklish Warrior' en je wordt geheid finaal van je stoel geblazen.

Denk maar niet dat het hier bij blijft, want ook krautrock staat op het menu van de zanger/gitarist. 'Jammed Entrance' heeft die kenmerkende motorik, klinkt zelfs wat nerveuzig met die ontspoorde synths, maar blijft aan de goede kant van de streep. Ook 'Unwrap The Fiend Pt. 2' is zo'n heerlijke jam. Dat de band twee drummers heeft is vooral op deze tracks ritmisch een enorm toegevoegde waarde.

Hebben we dan alle smaken gehad? Welnee; A Weird Exits eindigt met het zeer ingetogen, met treurige cello's ondersteunde 'Crawl Out Into The Fall Out'. Met 'The Axis', die evenzeer droevig gestemd is, lijkt het album als een nachtkaars uit te gaan. Maar dat is buiten Dwyer gerekend, die aan het einde zijn gitaar zo over de kling jaagt dat Neil Young misschien maar eens moet overwegen om hem tot Crazy Horse te benoemen. Waanzinnig!

Thee Oh Sees schieten op dit album werkelijk alle kanten op, maar weet er toch een verrassend coherent geheel van te maken. Het enthousiame en de voorliefde voor deze muziek spat na zestien albums werkelijk nog uit de speakers en dat is een enorme verdienste van de band. En nu gauw op naar het volgende album!

Recensent:Mark Michels Artiest:Thee Oh Sees Label:Konkurrent