2007-02-20
Momenteel lijkt er niet heel veel nodig om als bandje vanuit het Britse eiland door te breken. Britpop leeft als nooit te voren. Gesteund door online communities als MySpace en niet te vergeten de enigszins opportunistische Britse muziekpers, worden hypes razendsnel gecreëerd. Veel anders is het ook niet gegaan bij Klaxons. Door het zeer invloedrijke NME zijn ze al gebombardeerd tot één van de grote beloftes van het nog prille 2007. Nog nauwelijks één jaar bestaand, is er al het debuut van de drie heren uit Londen, Myths Of The Near Future. De eerste vraag die zich meteen aandient bij een debuut van Britse makelij is of het niet weer de zoveelste band is die in het kielzog van de successen van Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand en Arctic Monkeys, een graantje wil gaan meepikken en daarom dezelfde weg inslaat.Dit laatste is dus absoluut niet het geval. Klaxons hebben een eigen en zeer origineel geluid, dat niet makkelijk in een hokje te plaatsen is. Enerzijds grijpen ze terug op het rave geluid van begin jaren negentig in Engeland. Anderzijds zijn er ook duidelijk indierock invloeden hoorbaar. New-rave of nu-rave is een term die Klaxons zelf geïntroduceerd heeft, maar die niet de gehele lading dekt. Natuurlijk is het muziek die zich goed leent om flink op los te feesten. Op de afgelopen editie van London Calling konden de bezoekers dit al aan den lijven ondervinden. Toch is Klaxons’ muzikale scala veel breder. Tussen de dampende en alle kanten op stuiterende beats is er ook voldoende ruimte voor raffinement. Samenzang, zoals op ‘Isle Of Her’, gierende synthesizers die voor de nodige spanning in de nummers zorgen en zorvuldig ingezette samples, maakt de Klaxons, de Klaxons.
Laten we over één ding geen onduidelijkheid bestaan. De hype is in het geval van Klaxons helemaal terecht. Origineel, divers en opzwepend. Geen enkel nummer is hetzelfde en de plaat zal naast de nachtclub ook prima kunnen gedijen in de cd-speler van je auto of gewoon thuis, wanneer je de behoefte hebt aan enige chaos. Hoogtepunten zijn er ook, de al eerder uitgebrachte single ‘Magick’ en ook afsluiter ‘Four Horsemen Of 2012’ behoren hier zeker toe. Waarbij eerstgenoemde nog enigszins doet denken aan Infadels, maar dan nog chaotischer. De afsluiter knalt zo hard je boxen in, de zang is zo vervormd en alles is zo gejaagd, dat je na deze afsluiter van ruim twee minuten, het ook maar goed is dat je weer even op adem kunt komen. Na ruim 36 minuten vormt dit de ultieme eruptie, waarin alles lijkt samen te komen. Hype of niet, dit moet live gehoord en beleefd gaan worden.
Shadows Fall - Threads of LifeEind vorig jaar kreeg Shadows Fall met 'The Light That Blinds' een mooi...
Fall Out Boy - Infinity on High In thuisland Amerika zijn de heren van Fall Out Boy al een gevestigde naam....