Het album begint rustig met een ‘Pink Marker’ waarop Medford met vervormde stem kalm zingt. Op het daarop volgende ‘Slime Time Live’ ontbloot de band hun tanden iets verder en laten ze zien dat dat ze rauwer zijn dan ze in eerste instantie lieten horen. Het gitaarloopje klinkt erg indie, maar al snel is te horen dat er meer diepgang in zit. Alle drie de bandleden hebben een muziekachtergrond en verschillende stijlen gestudeerd. Het is te horen dat de drie perfect aanvoelen wat de muziek vraagt. Medfords lieve stem schiet af en toe weg, soms lijkt er niet een duidelijke opbouw van een nummer te zijn en zijn dingen slecht te horen, maar dit zijn precies de dingen die de muziek zo sterk maken. Vooral het titelnummer ‘Shapeshifter’ laat dit horen. De losheid en natuurlijke manier waarop het nummer ontvouwt maken het bijzonder. De lieflijke stem van Medford begeleidt de boel en geeft eigenzinnige geheel vorm. De rest van de plaat beweegt tussen deze bovengenoemde stijlen in, van psychedelische ballads, naar delen van nummers die in het hokje noise rock zouden kunnen vallen.
De problemen, ongemakkelijkheden en omstandigheden waarover Ian Sweet zingen op het rommelige Shapeshifter maken een ontzettend sterke plaat. De liedjes zijn rauw, maar klinken alsof ze natuurlijk gevormd zijn. De chemie tussen de bandleden is dan ook goed te horen. De plaat is eigenwijs, speciaal en weet vooral te raken.
Itasca - Open To ChanceDe derde plaat van singer-songwriter Kayla Cohen heet Open To Chance . Onder...
EZ TV - High In Place Begonnen als het slaapkamer project van frontman Ezra Tenenbaum, groeide...