2016-11-09
Wanneer black metal niet uit de donkere krochten van een Noors bos komt, dan is het even schrikken voor fans van het genre. Het genre gaat gepaard met authenticiteit, sfeervolle producties en hard werken. Myrkur komt net als Deafheaven uit een onverwachte hoek. Het eenmansproject van Amelie Bruun is getekend bij Relapse Records. Niet echt underground zou je zeggen. Tel daarbij op dat Amelie voorheen Deense popmuziek maakte en je kunt begrijpen dat veel liefhebbers moeite hadden om destijds debuutplaat Myrkur te omarmen. Nu is er een akoestische live plaat. Is daar überhaupt nog black metal op te horen?De songs op Mausoleum zijn een mix van tracks die uitgebracht werden op M en Myrkur in gestripte versies. Wat vooral opvalt, is dat tracks als ‘Onde børn’ en ‘Jeg er guden, i er tjenerne’ opvallend herkenbaar zijn, ondanks het wegvallen van de drums en het grove gitaarwerk. En wat eigenlijk nog interessanter is, is dat de songs ‘Byssan Lull’ en ‘Vølvens spådom’ eigenlijk allang in deze stijl werden opgenomen. Echt vernieuwend is het niet, maar de kern is wel intact gehouden. Bij het beluisteren van dit album krijg je een goed idee van wat liefhebbers van black metal bedoelen met sfeer.
Als we afgaan op de keuze van de live opnames dan is de Vigelands Mausoleum in Oslo een uitstekende keuze om black metal op te nemen. Echter, wat we op de Mausoleum horen is niet meer te typeren als dat genre. Eerder als sfeervolle en tegelijkertijd donkere folk. Al het gekrijs is vervangen door galmende meerstemmige vocalen die voornamelijk de melodieën van de gitaren nabootsen. Door de akoestiek van het Mausoleum zijn de songs net zo onheilspellend als op de studioplaten.
Mausoleum zit door zijn eigenzinnige productie boordevol sfeer. Eigenlijk zouden we deze liveplaat als een EP moeten bestempelen. Voor een kleine dertig minuten is de cd toch wat aan de schaarse kant. Amelie Bruun weet duidelijk hoe haar songs live moeten klinken, toch is de spanning er na een paar nummers wel af. Tegen het einde aan valt op hoe alles op dezelfde manier gepresenteerd wordt. Op M fungeerde de akoestisch opnames als interludes, hier is het de leidraad en dat maakt het na verloop van tijd toch wat minder spannend.
.jpg)
Devin Townsend Project - TranscendenceVoor Devin Townsend begrippen hebben we best lang moeten wachten op een nieuw...
Black Marble - It`s Immaterial Met galmende en zware baslijnen neemt de Amerikaan Chris Stewarts, beter...