Wanneer je luistert naar de lange, zeventien nummers tellende deluxe versie van Back From The Edge, is het duidelijk dat de schandalen rondom zijn muziek wel eens de “edge” kan zijn waarover hij zingt. Vrijwel ieder nummer is een ode aan het terugkomen, zelfvertrouwen krijgen en opstaan na het vallen. Hiervoor haalt hij werkelijk alle standaard R&B-poptrucjes uit de kast: ad libs op iedere mogelijke plek, herhalende refreinen en sleutelwoorden, rappers die inspringen in de bridge en een enkel tranen trekkend koor op de achtergrond. Ach ja, is het erg om de gehele trukendoos van een genre te gebruiken? Nee, niet wanneer je het met overtuiging weet te brengen, en dat lukt James Arthur aardig. Met name zijn stemgeluid is bijzonder en weet te raken.
Ondanks dat het grotendeel van de plaat gericht is op de terugkomst van de zanger, heeft hij ook een aantal nummers waar hij zijn kwetsbaarheid toont. Helaas zijn deze rustigere nummers zoals ‘Remember Who I Was’ en ‘Finally’, behoorlijk saai vergeleken met de rest. Tijdens het zingen hiervan lijkt hij zelf ook bijna uit het strakke ballad-keurslijf te scheuren en graag door te willen gaan naar de andere liedjes. Het is vooral tijdens krachtige nummers als ‘Sermon’, ‘Phoenix’ en ‘Back From The Edge’ dat James echt kan laten horen wat hij in huis heeft. Hier gaat hij los, laat hij de emotie horen en brengt hij deze zeker ook over. De zoektocht naar een comeback op Back From The Edge staat hem zo goed, dat het bijna zou lonen om hem voor iedere plaat een klein schandaal voor te schotelen, ter motivatie.
David Bazan - Dark Sacred NightWaar de één zich vergrijpt aan al het muzikale kerstgeweld dat rond deze tijd...
Spawn - Dance Of The Lunatics Deze 7-koppige band uit de Achterhoek heeft inmiddels al heel wat opzien...