Kaiser Chiefs - Stay Together Recensie op Podiuminfo

2016-12-08 In 2005 brak de Engelse groep Kaiser Chiefs door met het debuutalbum Employment. De band wist menig festivalterrein te laten stuiteren op de pure Britpopliedjes zoals ‘Oh My God’ en ‘I Predict A Riot’. Het hoogtepunt bereikte de band met de klassieker ‘Ruby’, waarna de roem langzaam maar zeker afnam. Toen drummer en mede tekstschrijver en componist Nick Hodgson in 2012 opstapte, bleek dit een flinke aderlating voor de band. Om die reden werd op de vorige plaat de hulp ingeschakeld van een tekstschrijver, die drie nummers voor zijn rekening nam. Stay Together is alweer de zesde plaat van de groep, die ditmaal werd bijgestaan door een groter team van tekstschrijvers, waaronder MNEK, Wayne Hector en Xenomania. De laatst genoemde is een schrijvers- en productieteam van producent Brian Higgins, die eerder verantwoordelijk was voor het succes van popbands als Girls Aloud en Sugababes. Higgins had daarbij naar eigen zeggen tot doel om een dansbare plaat te maken.

Het positieve resultaat van de hiervoor genoemde samenwerkingen is dat de Kaiser Chiefs op de nieuwe plaat een breder pallet aan stijlen laat horen, waaronder funk, disco en soul. Daarnaast klinkt de productie frisser en opener dan op de eerdere albums. Het nadeel van de gekozen aanpak is echter dat de meeste nummers een hoog popgehalte hebben en zijn overgoten met een elektronicasaus, waardoor de band minder dan ooit als zichzelf klinkt.

De plaat begint vrij opgewekt en fris met het nummer ‘We Stay Together’, waarbij een gastrol is weggelegd voor zangeres en receptioniste Sarah Thompson. Daarna volgt een aantal catchy nummers waaronder de singles ‘Hole In My Head’ en ‘Parachute’, waarop de Kaiser Chiefs toch wel erg dicht in de buurt komen van The Killers. Ook het nummer ‘Good Clean Fun’ weet met zijn reggae vibe de luisteraar nog goed bij de les te houden. Halverwege het album begint de aandacht echter te verslappen en volgen enkele minder sterke nummers, die wel erg als dertien in een dozijn klinken. Echt spannend wordt de plaat pas aan het eind. In het rauwe ‘High Society’ zingt Ricky Wilson met hoge stem het eerste maatschappij kritische nummer van het album, terwijl op de liedjes daarvoor zo’n beetje alle facetten van een monogame relatie langs zijn gekomen. Het grootste hoogtepunt is ‘Still Waiting’, omdat de Kaiser Chiefs daarin weer echt als een band en vooral als zichzelf klinkt.

Stay Together is een gedeeltelijk geslaagd experiment van een band die met behulp van een nieuw geluid opnieuw de weg zoekt naar het grote succes. De gepolijste en poppy productie klinkt over het algemeen fris en opgewekt, maar kan echter niet verbloemen dat een aantal nummers van middelmatig niveau is. De groep is vooral op zijn sterkst in die nummers waarin ze vooral als zichzelf klinkt. Het lijkt erop dat de Kaiser Chiefs in zijn zoektocht toch een aantal keer de afslag naar de verkeerde dansvloer heeft gekozen.

Recensent:Gerlof Buurman Artiest:Kaiser Chiefs Label:Caroline Records