Een aantal nummers op Forms hebben een bepaald throwback-gevoel dat over het algemeen prettig gedijt bij de nagenoeg ontspannen stijl van Streck. ‘TRIANGEL’ klinkt als een lichtelijk vertraagde videogame soundtrack, maar dan zonder de vaak misbruikte ‘chiptunes’-achtige tonen. De ankerpunten op de plaat, ‘TRAPEZ’ en ‘CIRCLE’ tonen zowel de sterkste als de zwakste punten van Forms. ‘TRAPEZ’, één van de weinige nummers met vocalen op de plaat, laat veel ruimte tussen de beats waar gastvocalist I Am Halo dankbaar gebruik van maakt om broedende maar hoopvolle beelden te schetsen. ‘CIRCLE’ bouwt hier vervolgens totaal niet op voort, maar gooit het hele geluid om in een breakbeat track waarbij halverwege een Oosters ritme geïntroduceerd wordt, om dit vervolgens na een paar minuten weer in te ruilen voor de recycle-EDM van ‘PENTAGON’. Het is frustrerend hoe vaak Streck een krachtig geluid omgooit voor een slap aftreksel van een populair genre. Op ‘CONE’ duikt Streck bijna halsoverkop een indiepop-track in die zo StuBru-klaar zou kunnen zijn, maar nog voordat de luisteraar aan die gedachte heeft kunnen wennen is Forms alweer voorbij.
Het is een prettige gedachte dat een muzikant die tegen de EDM aanzit nog zo durft te spelen met zijn geluid. Veel DJ’s zijn tegenwoordig ronduit rigide te noemen, zeker op albums. De manier waarop The Micronaut dit aanpakt geeft echter meer het gevoel naar een veredelde Beatport-mix aan het luisteren te zijn. Er zitten vele interessante geluiden op Formsdie afzonderlijk allemaal, mits voldoende uitgewerkt, goede albums zouden kunnen opleveren. Voor nu komt The Micronaut vooral over als vaardig maar besluiteloos.
I Heart Sharks - Hideaway Summer heette het debuutalbum van I Heart Sharks , en een betere titel...
Echotape - Wicked Way Wicked Way is het debuutalbum van het Britse viertal Echotape en laat bij...