Bon Iver - 22, A Million Recensie op Podiuminfo

2016-11-18 Bon Iver’s 22, A Million is een helingsalbum. Het is een testament dat getuigt van leadzanger Justin Vernon’s pogingen om door middel van muziek zijn hevige depressies de baas te worden. Elk aspect van het gevecht tegen de zwarte emoties wordt dan ook in het album opgenomen: naast een overwinning van de geest bevat Bon Iver’s derde een geweldige gebrokenheid, een ontegenzeggelijke wereldvreemdheid, en een fragmentatie van de ziel. Zoals te verwachten is de plaat geenszins een makkelijke zit. Maar wel een van fenomenale gedenkwaardigheid en van een buitengewone, magistrale schoonheid.

Zelden verschijnen er albums die zichzelf zo in het geheugen kunnen kerven. De reden daarvoor is de authenticiteit van de emoties die op 22, A Million de revue passeren. Deze plaat bewijst maar weer eens dat de muziek een onvergelijkbaar sterke mediator van gevoelens kan zijn. Neem een nummer als ‘29 #Strafford’, waar een rustieke gitaar het leefweefsel vormt voor Vernon’s prille maar verzekerde stem, die verhaalt over vluchtwegen naar het geestelijke. Over het construeren van een innerlijke materie die als schuilplaats voor het leven kan dienen. “Fold the map and mend the gap / And I tow the word companion / And I make my self escape / Oh, the multitude of other”.

Voor zover het mogelijk is om een rode draad te identificeren binnen Vernon’s abstracte beeldspraak en vaak vervreemdende muziek, zal dat hem zijn. De afweging tussen het confronteren van de wereld om je heen of jezelf er juist met alle ziel en zaligheid voor afschermen. 22, A Million getuigt van een diep gegronde angst en onvrede, maar ook van een weerzinwekkende hoop. Het zijn motieven als een lichte auto-tune, een vervormde saxofoon of de onvervalste noten van een klassieke jazzbasgitaar die de luisteraar zelfs in de diepste dalen van het album herinneren aan de blijdschap die het leven te bieden heeft.

Zoals Justin Vernon's worsteling met de buitenwereld is ook 22, A Million af en toe volledig distantiërend. Digitale vervorming, noise, onherkenbare samples en duistere tonen roepen een gevoel van verlorenheid op bij de luisteraar. Maar na regen komt zonneschijn, en keer op keer begeleidt Bon Iver je weer naar muzikale oases van innerlijke rust, zoals we die zo goed kennen van eerdere werk. ‘29 #Strafford’, ‘666 en ’22 (OVER SOON)’ geven stuk voor stuk hoop in de meest pure en fundamentele betekenis van het woord. En dan is daar de laatste track, ‘00000 Million’. Een weergaloze albumafsluiter zoals we dat gewend zijn. Een melancholische piano, een licht galmende stem, en een verhaal over vlakten waar dagen geen nummers hebben en waar Vernon de pijn eindelijk naar binnen laat.

Justin Vernon is tijdens 22, A Million niet langer slechts een man met zijn gitaar. Hij is een boegbeeld. Juist door zijn eigen fragiliteit en de eeuwige strijd met zichzelf in zijn muziek te centreren, verandert hij in een rots in de branding. Het muzikale bewijs van hoop in de wanhoop, met teksten die een volwassen man tot tranen brengen. 22, A Million heeft imperfecties, natuurlijk. Maar zonder deze imperfecties had de thematiek nooit met zulke fenomenale authenticiteit tot uiting kunnen komen. Bon Iver ’s derde bevestigt wat de eerste twee deden vermoeden: Justin Vernon is één van de krachtigste muzikale geesten van onze tijd.

Recensent:Marijn Smid Artiest:Bon Iver Label:Jagjaguwar