Dark Tranquillity - Atoma Recensie op Podiuminfo

2016-12-03 Weinig bands kunnen vandaag de dag nog zeggen dat ze al ruim 27 jaar bij elkaar zijn in dezelfde bezetting. Helaas is Dark Tranquillity er daar niet eentje van. Ze bestaan weliswaar al wel 27 jaar, en hebben een hele tijd een redelijk constante basis gehad, dat dan weer wel. Echter, voordat het nieuwe album Atoma werd geschreven en opgenomen, besloot medeoprichter, bassist/gitarist Martin Henriksson dat hij geen plezier meer had aan het spelen van muziek. Zijn plaatsvervanger op basgitaar werd Anders Iwers, misschien beter bekend als lid van het aloude cult death metalproject Ceremonial Oath. Een project waar we Anders Fridén van In Flames ook nog van kennen. Die op zijn beurt rond tot 1994 de originele frontman was voor Dark Tranquillity en op het eerste album Skydancer te horen is. Mikael Stanne, huidig frontman, was op zijn beurt ooit sessiegitarist bij In Flames, de twee mannen ruilden van band en zodoende kunnen we nu nog altijd genieten van de melodische death metal op ondertussen het elfde album Atoma.

Ze worden gezien als een van de oorspronkelijke vaders van de welbekende ‘The Gothenburg Sound’, beter bekend als ‘The New Wave Of Swedish Death Metal’. Een grootse, bombastische muur van gitaren die ondersteund worden door keyboards, en zich vooral kenmerkt door een overload aan melodie. Het eerdergenoemde In Flames is daar groot mee geworden, Arch Enemy is daar groot mee, At The Gates heeft er metalcore mee op de kaart gezet, en ook Dark Tranquillity heeft al die jaren zijn duit in het zakje gedaan. Niet in grote mate, maar met albums als Projector, Damage Done en Fiction doen ze zeker niet onder voor de rest in het rijtje.

Het eerste dat opvalt na een eerste luisterbeurt van het nieuwe album, is het gegeven dat ze zich veel meer hebben overgegeven aan de kalmere, melodische passages. Een opvallende factor hierin zijn de clean vocals die nog nooit zo vaak te horen zijn geweest. Hoewel op het vorige album Construct hier wel al weer meer ruimte voor werd gemaakt. Door deze verbreding kent de muziek veel meer dynamiek, voelt het geheel meer open, meer gelaagd en zelfs kleurrijker. Bij vlagen doen de nummers denken aan Opeth (ook Zweeds) ten tijde van hun death metalperiode. Vooral de titeltrack en ‘Forward Momentum’ blinken hierin uit, of anders wel het uiterst donkere ‘Merciless Fate’. Mocht dit naar meer smaken, vergeet dan vooral niet de bonustracks ‘The Absolute’ en ‘Time Out Of Place’ te luisteren, die volledig in het moderne Opeth zijn ondergedompeld.

Vrees echter niet, dit is geen commerciële zet van de Zweden, want met tracks als ‘Encircled’, ‘Neutrality’ of ‘The Pitiless’ is er nog meer dan genoeg materiaal om je nekwervels mee scheef te headbangen. Weinig bands kunnen zeggen dat ze na 27 jaar hun sound nog durven te verbreden of zelfs vernieuwen. Gelukkig laat Dark Tranquillity met Atoma horen er daar eentje van te zijn.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Dark Tranquillity Label:Century Media