2017-01-25
Het duo Deleyaman wordt gevormd door Aret Madilian en Beatrice Valantin. Ze leerden zichzelf instrumenten bespelen en combineerden het beste van twee werelden: de Grieks-Armeense roots van de Amerikaanse Madilian en het Frans poëtische van Valantin. Dat poëtische is op openingsnummer ‘La plaine’ al meteen te horen, aangezien de tekst daarvan uit het gedicht ‘Dans l'Interminable ennui de la plaine’ van Paul Verlaine komen. Gedichten blijken een veelgebruikte inspiratiebron; in totaal vier van de elf nummer op The lover, The stars & The citadel bevatten citaten uit gedichten. De andere teksten werden door Madilian zelf geschreven. Het album werd opgenomen in Deleyamans eigen studio in Normandië. Als er een vergelijking gemaakt mag worden dan hangt de muziek ergens tussen die van Air en Porcupine Tree. Het is namelijk fluweelzacht en wijds, maar ook vrij minimalistisch en voornamelijk door rock gestuurd. Op het openingsnummer werkt dat perfect in combinatie met de in het Frans gezongen teksten die je moeiteloos in een hypnotische toestand brengen. Ook de andere nummers waarin Madilian het zangwerk voor zijn rekening neemt zijn meeslepend, maar net iets minder zacht van aard.
Na ‘Morning light’ geeft het duo je als luisteraar even een wake-up call met de scherpe opening van ‘Secret treasures’. De manier van zingen heeft hier wel wat weg van Nick Cave. Het tempo wordt – naar Deleyamans maatstaf – wat opgeschroefd. Hier buigt het duo af naar een new wave geluid. Vervolgens wordt het minimale geluid weer toegepast op ‘Galaxy’, waarbij Valantin en Madilian elkaar in twee verschillende talen afwisselen. Ondanks de minimale aanpak, wordt het met dit soort keuzes wat teveel van het goede en doorbreekt het duo daarmee zijn eigen dromerige sfeer. Gelukkig gebeurt dit niet vaak.
‘Escape’ is weer een perfect voorbeeld van een nummer om helemaal door weggevoerd te worden. De samenzang van het duo met de klanken van het de bouzouki (bespeeld door Brendan Perry, die ook op het prachtige ‘Autumnsun’ een aandeel heeft) geven dit nummer een hele eigen sfeer mee. Vervolgens domineren zware baslijnen ‘Summer Flower’ en gaan we weer terug naar de new wave.
Deleyaman weet zijn eigen muzikale wereld te bouwen, maar breekt deze wereld soms ook af door net iets te veel invloeden samen te voegen of door iets te scherp te schakelen tussen invloeden. Vaak gaat het goed en wordt je als luisteraar meegevoerd naar een andere plek. Heel af en toe wordt je daar ook weer uit terug gehaald. The lover, The stars & The citadel valt daarom misschien nog het beste te omschrijven als een lucide droom.
Flowers For A Lonely Soul - IIIDe bandnaam Flowers For A Lonely Soul typeert de muziek van het...
Enemy Of Reality - Arakhne Symfonische metal met vrouwenzang, oftewel female fronted metal, het is iets...