Seth Walker - Gotta Get Back Recensie op Podiuminfo

2017-03-10 Gotta Get Back, het negende album van de al bijna twee decennium meedraaiende Seth Walker, is zo’n plaat waarvan je je een beetje afvraagt waarom het een Europese release krijgt. Walker maakt namelijk americana, van het soort dat meestal in het zuiden van de Verenigde Staten blijft hangen. Sterker nog, in de zoektocht naar achtergrondinformatie komen we op zijn site terecht, waar je voor de mailinglist niet je land maar je staat in dient te vullen. Dat levert ons als Europeanen wel een open, frisse blik op Gotta Get Back op: immers, zijn eerdere werk is in ieder geval aan uw recensent compleet voorbijgegaan.

En dat blijkt toch wel een tikkeltje jammer te zijn, want Walker heeft beduidend meer te bieden dan alleen americana. We horen naast een flinke dosis country, gospel en soul ook veel blues(rock)invloeden die het geheel van een gezonde dosis variatie voorzien. Dat is nodig ook, want de nummers die de country- of soulkant opgaan zijn in instrumentaal opzicht te vaak aan de lege kant, waardoor de nadruk sterk op de zang komt de liggen. De stem van Walker is weliswaar niet heel veelzijdig maar wel effectief; het zijn de vaak matige en voorspelbare teksten die een groter probleem vormen. Nummers als ‘Call My Name’ of ‘Home Again’ klinken tekstueel eigenlijk precies zoals je op basis van de titel zou verwachten, en als er dan instrumentaal ook weinig spannends gebeurd worden nummers snel saai. Teveel nummers zijn vlak en voorspelbaar, met ‘The Sound Of Your Voice’ als dieptepunt.

Dat is jammer, zeker omdat Walker op instrumentaal vlak bij vlagen juist wél weet te verrassen door instrumenten anders in te zetten dat in het genre normaliter het geval is. Opener ‘High Time’ is daar met zijn hakkelende gitaarwerk een goed voorbeeld van, maar ook de funky drums en piano op ‘Way Past Midnight’ of de op meerdere nummers terugkerende dik aangezette synthesizer bieden afwisseling die op een plaat als deze zeer welkom is. Het zijn opvallend genoeg vooral de uptempo nummers die daardoor goed uit de verf komen, omdat ze door de gevarieerdere instrumentatie de aandacht van de luisteraar beter weten te trekken.

De plaat heeft de extra dosis pit wat zijn uptempo nummers bieden ook hard nodig, want verder weet Walker zich maar te weinig te onderscheiden. Echt sterke tracks zijn schaars (‘Fire In The Belly’, ‘Way Past Midnight’, ‘Gotta Get Back’) en dat betekent ook meteen dat het album simpelweg te veel middelmatige nummers biedt in een genre dat aan deze kant van de oceaan toch al niet bijster populair is. Aan dat feit zal Gotta Get Back niets veranderen.

Recensent:Bart Hovens Artiest:Seth Walker Label:Bertus