RECENSIE: The Imperial Crowns - The Calling

Crowns
recensie cijfer 2017-04-08 Het optreden tijdens het Moulin Blues Festival 2015 in een gelegenheidsbezetting was Jimmie Wood en J.J. Holiday zo goed bevallen dat onmiddelijk werd besloten om hun vroegere bandje Imperial Crowns weer nieuw leven in te blazen. Voor Wood betekende dat letterlijk blazen aangezien hij samen met zijn blueskompanen in de jaren negentig diverse festival- en clubpodiagrondvesten deed schudden met zijn stormachtige bluesharpcapriolen en krachtige vocalen. Samen met de vuige slidegitaarpartijen van Holiday en de andere, toenmalige, bandleden kon met recht worden gesproken van een regelrechte sensatie in de bluesscene die ook bij vele andere artiesten, zoals dat gaat wanneer je in Los Angeles woont, niet onopgemerkt bleef. Dylan, Springsteen, Greg Allman, Beck, Blues Brothers, Cheap Trick, Freddy King, Otis Clay en zelfs Johnny Depp maakten graag gebruik van hun bijdragen in de studio of tijdens de optredens.

Aangevuld met drummer Billy Sullivan en bassist Danny Avila op het podium, opereren de Crowns tegenwoordig voornamelijk als kwartet en wordt er tien jaar na het laatste album met The Calling weer eens nieuw werk ten gehore gebracht. De blues zoals die door deze mannen wordt gepredikt, schurkt heel dicht tegen de rock ‘n roll aan. Wie ooit wel eens een optreden heeft meegemaakt van de band en wie ooit wel eens een gospeldienst heeft bijgewoond, ziet opvallend veel gelijkenissen. Het is namelijk niet alleen de bezieling van de band maar ook de beleving van de volgelingen. Wanneer Wood ”I’m preaching the blues” brult, reageert het publiek steevast met ”Amen” of ”Halleluja”.

In de studio is de livesound sterk overeind gebleven. Het is allemaal niets nieuws maar het wordt zeer sterk uitgevoerd. Aan goede composities is er eveneens geen gebrek. Ruig werk zoals ‘I Gotta Right’ en ‘Miz Aphrodite’ doen denken aan de Rolling Stones en de J. Geils Band van de jaren zeventig, maar naast de opzwepende bluesrock komen de liefhebbers van funk of een rustgevende ballad, zoals in ‘Something Of Value’, ook prima aan hun trekken en zo biedt The Calling voor ieder wat wils.

Alsof ze nooit zijn weg geweest krijgt het publiek van de Lage Landen eindelijk weer ”The Best Rock and Blues road show ever” voorgeschoteld. Mocht de kans zich aandienen dan moet je die maar met beide handen aanpakken.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:The Imperial Crowns Label:Dixiefrog
Cover Ian Fisher - Koffer

Ian Fisher - KofferHoe ziet een countryzanger zonder land eruit? Opvallend genoeg, in het geval...

Cover Kate Tempest - Let Them Eat Chaos

Kate Tempest - Let Them Eat Chaos Kate Tempest (echte naam: Kate Esther Calvert) is pas 31 jaar, maar toch is...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT