Bij ‘Ouverture’ is het gelijk duidelijk of je hier een fan van bent of juist niet. De kalme piano en de minimale begeleiding maken het voor de één bijzonder en voor de ander eentonig een saai. ‘Lanesand Tunnels’ doet qua opbouw denken aan wat Ólafur Arnalds doet met zijn muziek, denk ‘Hægt, kemurljósið’, maar dan minder spetterend. ‘The Golden Hours’ , waar de melodie de leidraad is, doet weer denken aan Nils Frahm,. In de basis wordt de melodie constant opnieuw gespeeld, maar op de achtergrond horen we een cello en variaties op diezelfde melodie. Het biedt net dat beetje extra om deze song interessant te houden.
De rest van het album is slechts meer van hetzelfde. Tracks ‘Diving’ en ‘Paris’ vallen op door een ietwat bovengemiddelde structuur die vergelijkbaar zijn met de eerdere beschrijvingen. Verder is er niet veel dat de songs bovengemiddeld of bijzonder maakt. Het lijkt te sterk op de invloeden van Charles. Echter, Peaks is zeker te waarderen mocht je een fan zijn van het genre. De korte duur van dit debuut is in dit geval een zegen, een aantal nummers extra had de plaat weinig goeds gedaan. Wij zijn in ieder geval benieuwd naar wat de Fransman in de toekomst zal uitbrengen.
Shakedown Tim & the Rhythm Revue - Hard To CatchAls oprichter van de band Fried Bourbon was zanger Shakedown Tim eerder al...
Newmoon - Space Ze kenden elkaar van het skatepark, maar uiteindelijk vormden ze een band....