De plaat opent en eindigt ambitieus met respectievelijk een nummer van bijna twaalf en ruim achttien minuten. De ruimte wordt benut om een breed sfeerbeeld in te kleuren. Dat gebeurt met weinig instrumenten. Er is een gitaar, er zijn drums en Kurt Wagner zijn elektronisch bewerkte zang. Qua zang doet hij het beste aan Bill Callahan denken, door de stembewerking verliest Kurt Wagner echter veel aan geloofwaardigheid. Op andere nummers worden er juist veel instrumenten benut. Op zekere momenten tijdens ‘Harbor Country’ hoor je dat er veel over elkaar heen gemixt wordt. Welke instrumenten precies? Dat blijft onduidelijk. Je hoort vooral een moeilijk te bepalen brei van geluid.
Enkele spaarzame momenten komt dit experiment iets beter tot haar recht. Tijdens ‘Writer’ gaat een kalm elektronisch ritme samen met de Nashville traditie. Het stukje piano en de langzaam zingende zang passen vervolgens goed bij de muziek. Lambchop creëert hier een geluid dat het midden houdt tussen Bill Callahan en James Blake. Een geluid dat Kurt Wagner vaak zoekt, maar verder niet weet te vinden.
Flotus is, geheel in lijn met Bon Iver en Kanye West, een ambitieus project. De plaat verzandt helaas in haar ambitie. De lange nummers, de elektronische subtiliteiten en de gelaagdheid van de instrumenten zijn allen goed overwogen. Het roept echter geen emotie op. Bovenal maakt de elektronische bewerking het lastig om te horen wat Lambchop te vertellen heeft. Sterker nog, het zoemende geluid verandert op een gegeven moment in een irritante zoem die nergens uitnodigt om aandachtig naar te luisteren.
SARASARA - AmorfatiAls muziek een horrorfilm kon zijn, had die horrorfilm misschien wel A m o r...
Roger Goula - Overview Effect Overview Effect is de debuutplaat van de Londense multi-instrumentalist...