De muziek van FOPAW doet namelijk denken aan een aantal andere bands met belachelijk lange namen (al is een recensent die zijn woordenquotum moet halen er soms erg dankbaar voor). Om specifiek te zijn schieten de namen van And So I Watch You From Afar en ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead te binnen. Vooral Trail Of Dead zijn pioniers en toonzetters binnen dit subgenre en zijn ongetwijfeld van invloed geweest op de muziek van Stijn Vanmarsenille (Drums Are For Parades) Sylvester Vanborm (Wallace Vanborn) en Nele De Gussem (bekend van Maya’s Moving Castle). Dit was al te horen op de albums van het in België zeer populaire Drums Are For Parades maar is op M nog eens dik aangedrukt. Twee lange passages vol tempowisselingen en zowel scheurend harde gitaren als drukkende synths sandwichen een tiental vurig raggende punknummers. Sporadisch duiken er vocalen op in de mix en feedback is eerder regel als uitzondering.
Je kunt de muziek van FOPAW zo serieus nemen als je zelf wilt maar feit is wel dat het nooit verveelt. Het sleept je elke hoek van de kamer door en probeert de luisteraar constant op het verkeerde been te zetten. Het feit dat Nele de Gussem haar basgitaar in een stel ongenadig harde synthtonen heeft geduwd helpt hierbij zeker mee. De muziek voelt bij tijd en wijlen alsof het de soundtrack zou kunnen zijn van een cultfilm over tijdreizen, het liefst één met Nicholas Cage in de hoorfdrol. Ongetwijfeld geen toeval aangezien neonroze farao’s de cover van M sieren.
M is niet voor tere zielen, maar iedereen die zich kan vinden in een vergelijking met Trail Of Dead of zelfs maar iets heeft met bands als Metz of Mogwai doet er zichzelf een plezier mee deze Belgen een kans te geven. Een album voor iedereen die zijn gaspedaal het liefst door de vloer heen drukt.
Hiss Golden Messenger - Heart Like A LeveeZijn vorige album, Lateness Of Darkness is bij ons goed ontvangen met maar...
Ultimate Painting - Dusk Het album is opgenomen in een flatje in Londen waar nog wordt gewerkt met...