2016-12-16
Vanaf eind 1991 breekt een golf aan nieuwe bands door naar het grote publiek. De bands hebben een rauwe gitaarsound en kleden zich in gescheurde jeans, verwassen t-shirts en houthakkersoverhemden. Voor veel mensen lijken de bands uit het niets te komen, maar de grunge, zoals de nieuwe stroming wordt genoemd, is al in het midden van de jaren ’80 ontstaan in de Amerikaanse stad Seattle. De undergroundstroming komt nu echter bovengronds en voor het eerst maakt de rest van de wereld er kennis mee. Een aantal grungebands, zoals Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden en Alice In Chains, weet echt heel groot te worden, maar daarnaast is er nog een grote groep iets minder bekende bands, waarvan de sound net iets minder is toegesneden op het grote publiek. Dit maakt de muziek van deze bands echter niet minder interessant voor de liefhebbers. Een van deze bands is TAD.
TAD wordt begin 1988 opgericht door zanger en gitarist Tad Doyle. Hij rekruteert bassist Kurt Danielson, drummer Steve Wied en gitarist Gary Thorstensen en deze vier vormen de klassieke TAD line-up. TAD is een van de eerste bands die tekent bij het inmiddels legendarisch Sub Pop Records, waarop in 1989 ook Nirvana debuteert. Ook TAD debuteert in 1989, met het album God’s Balls. Een jaar later verschijnt de EP Salt Lick en weer een jaar later verschijnt het tweede album 8-Way Santa. Hierna krijgt de band een contract aangeboden bij een major label, maar de klassieke line-up valt uit elkaar.
Ruim 25 jaar na het debuut brengt Sub Pop nu de eerste twee albums van TAD en de EP Salt Lick opnieuw uit. De albums zijn geremasterd door Jack Endino, de legendarische producer uit Seattle die God’s Balls produceerde, maar ook werkte met onder meer Nirvana, Mudhoney en Soundgarden. Daarnaast zijn de drie cd’s voorzien van een aantal bonustracks, die om onbegrijpelijke redenen nergens op de cd’s worden vermeld.
TAD was naar verluidt pas een paar weken bij elkaar toen de sessies voor God’s Balls begonnen. Desondanks staat de sound van de band als een huis. TAD’s versie van de grunge is een stuk steviger dan de varianten die later de hitlijsten zouden beklimmen. Het geluid ligt in de buurt van Nirvana’s Bleach en de vroege Soundgarden. Hoogtepunten op het album zijn onder andere ‘Behemoth’ en ‘Sex God Missy’. Aan God’s Balls zijn drie bonustracks toegevoegd; debuutsingle ‘Daisy’, b-kant ‘Ritual Device’ en outtake ‘Tuna Car’.
Op de met Steve Albini opgenomen EP Salt Lick trekt TAD de lijn van het debuutalbum door. Zware, hoekige riffs, rauwe zang en dito productie. Hoogtepunten zijn onder andere ‘Axe To Grind’, ‘Glue Machine’ en ‘Potlatch’. Aan de zes originele tracks op de EP zijn maar liefst vier bonustracks toegevoegd.
8-Way Santa werd geproduceerd door Butch Vig, die ook Nirvana’s Nevermind produceerde en dat hoor je meteen. Vanaf de eerste noten van openingstrack ‘Jinx’ is duidelijk dat 8-Way Santa veel toegankelijker is dan TAD’s eerdere werk. Meer melodie en een minder rauwe productie. Nu is ‘Jinx’ wel een van de meeste melodieuze tracks op het album, maar ook de songs die meer in het verlengde liggen van het oude werk klinken net een tandje minder rauw en daardoor toegankelijker. Nog toegankelijker dan ‘Jinx’ is ‘3-D Witch Hunt’ dat door de cleane gitaren en dito zang sterk aan The Lemonheads doet denken. Aan 8-Way Santa zijn maar liefst zeven bonustracks toegevoegd, waarvan vier uit de demosessies voor het album met Jack Endino.
De muziek van TAD was destijds net niet toegankelijk genoeg om in het spoor van onder meer Nirvana de hitparades veroveren. Toch is het goed dat Sub Pop deze platen opnieuw heeft uitgebracht, want voor de liefhebbers van grunge is dit materiaal een goudmijn.
.jpg)
Yentl en de Boer - M'n Snoep: Live In Het Concertgebouw ”Festivalinfo is onze nieuwe beste vriend met vier sterren en een super leuk...
.jpg)
Hiss Golden Messenger - Heart Like A Levee Zijn vorige album, Lateness Of Darkness is bij ons goed ontvangen met maar...