2016-12-27
Metallica is opgericht in 1981 in de San Francisco Bay Area door gitarist-zanger James Hetfield en drummer Lars Ulrich en behoeft eigenlijk geen introductie. De trashmetal band werd larger than life na het uitbrengen van het meesterwerk Master Of Puppets in 1985. Met meer dan 120 miljoen verkochte platen zijn ze een van de best verkopende bands allertijden en verkopen ze wereldwijd nog steeds steevast stadions en festivalweides uit. Sinds het verschijnen van The Black Album wordt de band vrijwel constant afgemaakt door pers en fans in bijna alles wat ze doen. De groep werd vanaf dat moment mainstream tot groot ongenoegen van de die-hard fans van de trash-sound waar Metallica om bekend stond. Een leuk weetje: bassist Robert Trujillo kreeg in 2003 een welkom-bij-de-band-bedrag van 1 miljoen dollar overgemaakt op zijn bankrekening. Toegegeven het viertal heeft een aantal flinke misstappen begaan in haar carrière: het Napster-drama in 2000; St. Anger uit 2003 wat klonk alsof het bij Hetfield thuis op het toilet is opgenomen; het tenenkrommende album Lulu met Lou Reed uit 2011 en recentelijk nog toen gitarist Kirk Hammett zijn telefoon kwijtraakte met daarop meer dan 250 gitaarpartijen voor de nieuwe cd waardoor hij uiteindelijk niet is genoemd in de albumcredits van Hardwired... To Self-Destruct. Ondanks alle kritiek gaat elke Metallica release gepaard met enorme media aandacht en dat is bij het nieuwe dubbelalbum (!) niet anders. Bij elk van de twaalf songs is een bijbehorende YouTube videoclip beschikbaar; een knap staaltje marketing. Voorafgaand aan de release is de ouderwets knallende single ‘Hardwired’ uitgebracht. Wat een track! Je wordt een beetje op het verkeerde been gezet door deze opener want wat volgt is een stuk minder agressief. ‘Atlas, Rise!’ en ‘Moth Into Flame’ zijn inmiddels ook als singles uitgebracht en behoren tot de betere songs met vurige riffs zoals we Metallica graag horen. Verderop worden de nummers steeds langer en wordt het geheel wat onsamenhangend en hierdoor verslapt de aandacht enigzins. ‘Here Comes Revenge’ had niet misstaan op The Black Album en ‘Murder One’ is een ode aan Lemmy van Motörhead maar muzikaal niet heel sterk. De venijnige afsluiter ‘Spit Out The Bone’ is waarschijnlijk het beste wat de groep de afgelopen 25 jaar heeft uitgebracht. Hetfield schreeuwt de longen uit zijn lijf en de band klinkt boos, heel boos. Laat dat nu precies zijn wat we willen horen.
De band trapt in dezelfde valkuil als eerder bij Death Magnetic uit 2008. Zoals Hetfield onlangs zelf heeft toegegeven: “we hebben erg veel ideeën en maken daardoor vaak onnodig lange nummers”. Hij slaat de spijker op zijn kop. Immers door teveel verschillende stukken, gitaarriffs en (instrumentale) passages in nummers is de structuur zoek en daardoor de oh-zo-belangrijke kracht van herhaling. Verschillende nummers op Hardwired... to Self-Destruct zijn niet echt pakkend. Gelukkig weten ze inmiddels waar het aan schort; nu rest ze alleen nog de taak om er iets aan te veranderen. Maar Metallica is verdorie wel METALLICA dus zeker luisteren die hap; er valt absoluut volop te genieten.
Ziggy Splynt - & Procreate Ziggy Splynt is een Utrecht afkomstig alternatief rock trio dat de...
Red Fang - Only Ghosts Red Fang , dat klinkt als een Indianenopperhoofd maar is in de praktijk het...