De eerste klanken van ‘You Don’t Know What Love Is’ zetten de toon voor het gehele album. De zacht sensuele stem van Kathryn doet denken aan die van Beth Gibbons van Portishead. Bloedmooi, maar tegelijkertijd met een dreigende ondertoon. Het maakt de opvoering van elke song een stuk spannender dan het op papier klinkt. Kathryn wordt zielvol begeleidt door Anthony Kerr door middel van een vibrafoon en een saxofoon. Op ‘I’m A Fool To Want You’ wordt het door Frank Sinatra gepopulariseerde song omgetoverd tot een mysterieuze ballad. De saxofoon lijkt ergens in een donker steegje te zijn opgenomen, terwijl langzaam kleurrijke tonen van de vibrafoon op de voorgrond te horen zijn.
De sfeer die eerder beschreven wordt geldt overigens grotendeels voor alle songs. Dat gaat erg snel vervelen, aangezien de formule maar weinig afwijkt. Ondanks het feit dat het gehele album slechts drieëndertig minuten duurt. De uitvoering is meer dan in orde, alleen is de spanning ver te zoeken. De prachtige stem van Kathryn maakt veel goed, toch is het overduidelijk dat dit werk vooral weggelegd is voor liefhebbers van dromerige songs met minimale begeleiding. Het is als een kabbelende beek: rustgevend en sereen. Verder gebeurt er niet zoveel.
Michael Nau - MowingDe Amerikaanse singer-songwriter Michael Nau is de frontman van de bands...
Zion Train - Versions Dubreggae ontstond eind jaren zestig op Jamaica. De rivaliserende...