2017-01-26
Een verhaal vertellen zonder enige vorm van gesproken woord is uitdagend. En dit terwijl er natuurlijk veel te herkennen is in het genre van instrumentale muziek. Daarin is Epoch het laatste stuk in de trilogie die Tycho in 2011 met Dive begonnen is. Net iets te goed voor achtergrondmuziek, net iets te ontoegankelijk voor de clubs, schuilt Tycho ergens in het midden. Men neme een flinke teug dreampop, snelle drums, en een vleugje elektronica, et voila. Daarbij moet worden gezegd dat het ontzettend lastig is om voorganger Awake te toppen. Het album was een zeer grote favoriet van uw recensent, mede door de doorgetrokken lijn die met Dive is ingezet. De liedjes waren stuk voor stuk te vergelijken met voortkabbelende beekjes die, naarmate de nummers vorderden, langzaam veranderden in sneller stromende rivieren. En dat is bij Epoch vanaf het eerste nummer, ‘Glider’, toch een tikkeltje anders. Het nummer is vrolijk, opbeurend, en zet aan tot energie door de aanwezigheid van een vlotte bassdrum.
Snelle drums en een volle bezetting van zowel bass, elektronica, en een vleug technobeats typeren namelijk de meerderheid van de nummers op de plaat en dat schetst een straf contrast met de vorige platen. ‘Horizon’ zet dit voort, en brengt je met een beetje inlevingsvermogen gelijk in een actievolle omgeving. ‘Receiver’ brengt Tycho echter weer terug naar de basis en laat langzaam opbouwende lagen voor komen. Om dit als rustgevend nummer in het midden te brengen, na de snellere openingstracks, is daarom ook een aparte keuze.
De titeltrack brengt, net als ‘Division’, daarentegen het gevoel van de vorige twee platen terug. Rustige opbouw met heldere, zachte gitaarklanken halen het beste in de nummers naar boven, zonder een al te aanwezige of overweldigende andere factor. Het geheel is hier meer dan de som der delen. Met ‘Field’ krijgt de trilogie een welverdiend einde, en brengt het dromerige, zwoele Tycho weer naar voren. Een paar ritmes en ongecompliceerd gitaarspel maken dat het nummer meer aanvoelt als een singer-songwritertrack, en dat past.
Epoch is daarmee geen slechte plaat, maar niet beter dan een Dive, of Awake. Tycho heeft het kunstje vaker vertoond, durft buiten de gebaande paden te treden en experimenteert, maar zorgt met Epoch voor een wat onsamenhangend geheel. Veel verschillende ideeën komen naar boven, maar het geheel blijft, wat uw recensent betreft, niet echt hangen. Nog steeds te goed voor achtergrondmuziek, nog steeds te ontoegankelijk voor de clubs? Dan op naar de spectaculaire liveshows!
Scenario II - A New DawnNederland is al sinds jaar en dag hofleverancier van female fronted metal....
Cherry Glazerr - Apocalipstick Het had niet veel gescheeld, of Cherry Glazerr had er vandaag de dag een...