2017-02-18
Zoals reeds aangekondigd in de recensie van A Weird Exits hadden Thee Oh Sees nog wat nummers over van die sessies. Die vinden hun weg naar An Odd Entrances, de derde(!) full length die de heren in een jaar tijd uitgebracht hebben. Is deze aanvulling de moeite waard of hebben we hier te maken met slechts leftovers?Beide zou ik zeggen en ook nog eerlijk verdeeld over de slechts zes nummers die een half uurtje klokken. Pareltjes zijn hier 'The Poem', een prachtig verstild nummer die stemmig door een cello wordt begeleid. Het heeft een mooie, psychedelische Beatles-sfeer. Dat mag ook gezegd worden van 'At The End, on the Stairs'. Hier haalt zanger en gitarist John Dwyer ogenschijnlijk z'n Donovaninvloed naar boven. Het nummer verrast aan het einde ook nog met een mooie twinsolo. Op opener 'You Will Find It Here' gaat de band weer onvervalst op de jamtoer en houdt het ook spannend.
Dat kan niet gezegd worden van 'Unwrap the Fiend, pt. 1', dat weliswaar een aardige rockriff herbergt, maar verder weinig boeiend is. Dat geldt nog meer voor de afsluitende jam 'Nervous Tech (Nah John)' die werkelijk nergens heen gaat en met acht minuten op den duur zelfs irriteert. Daar tussenin zit dan nog 'Jammed Exit', die net als 'Jammed Entrance' op A Weird Exits de nodige krautrock invloeden kent, maar dan minder boeiend.
An Odd Entrances is een redelijk muzikaal broertje van A Weird Exits, maar haalt het zeker niet bij laatsgenoemde. Iets wat de heren ook eerlijk toegeven trouwens. Laten we hopen dat het canvas weer maagdelijk wit is voor de volgende release(s), want Thee Oh Sees hebben toch een standaard hoog te houden.
Adrian Bryanbaum Wiltzie - SaleroBij het bespreken van een soundtrack moet je als muziekrecensent altijd de...
The Dutch - Four The Dutch is één van de vergeten bands uit de Nederlandse canon. In de...