Vocaal is Jo Harman dik in orde. Ze heeft een rauwe klank die soms heel zuiver kan klinken en op andere momenten net een aangenaam rauw randje heeft. Ze opent bijvoorbeeld veelbelovend met ‘No One Left To Blame’. Het ritme heeft een rauw rockgevoel dat ook bij Joss Stone goed werkt. In het refrein, na anderhalve minuut, schuift ze het nummer in de poprichting. Harman zoekt een paar hogere tonen op. Het nummer verliest daarmee haar aantrekkingskracht.
Ze kan ook meer kalme nummers spelen. ‘Unchanged And Alone’ is een liedje dat gebouwd is rond een piano en een akoestisch gitaar. Bijna fluisterend zingt ze het nummer. Hier gaat het liedje wederom in de richting van de pop met een refrein dat te gemaakt aanvoelt en een bridge waarin Harman wederom probeert hogere tonen te zoeken. De pop werkt even tijdens ‘When We Were Young’ waarbij Harman in duet gaat met Michael McDonald van The Doobie Brothers.
Jo Harman is een goede zangeres. Net zoals op haar debuutalbum is ze ook op People We Become nog erg zoekende naar haar geluid. Je hoort dat ze omringd is door goede muzikanten, maar deze sturen haar onterecht de kant van de Nashville pop op. Met een man als Jimmy LaFave achter de knoppen had Jo Harman ongetwijfeld een veel authentieker geluid geproduceerd. Hoewel ze gemakkelijk een plaat moet kunnen opnemen dat past in het oeuvre van Lucinda Williams, glijdt People We Become zonder indruk te maken langs je heen. Het is niet rauw, niet doorleefd en niet verrassend genoeg om indruk te maken.
Snowapple - TracksDe tijd dat je als artiest voldoende had aan alleen het liedje is wel...
Johnnyswim - Georgica Pond Afkomstig uit de Verenigde Staten en samengekomen in 2005, zijn Abner en...