2017-02-08
De tijd dat je als artiest voldoende had aan alleen het liedje is wel geweest. Het totaalplaatje telt. Neem bijvoorbeeld Stromae waarbij niet alleen muziek en tekst van belang zijn, maar ook kleding, dans en acteerwerk een belangrijke rol spelen. Daarnaast moet je ook nog eens genres in elkaar proberen te schuiven zodat een sound ontstaat die er nog niet is. Een moeilijke opdracht als je dit allemaal zo naast elkaar legt.De meiden van Snowapple doen sinds een aantal jaar een goede poging om aan die opdracht te voldoen. De drie zangeressen zijn allen afkomstig uit een andere hoek. Zo liggen de roots van de drie multi-instrumentalisten bij de klassieke (opera)hoek, folk en jazz. Deze genres laten ze op hun derde album Tracks moeiteloos in elkaar overlopen op harmonieus gezongen popliedjes. Aan dat deel van de opdracht voldoen de dames al. Voor de podiumpresentatie laten ze zich opvallend kleden door opkomend modetalent Mo Benchellal die voor extravagante kostuums zorgt. Daarnaast speelt Snowapple tijdens de bij Tracks behorende tour bijna uitsluitend in kerken. Ook op dat punt wordt de aandacht zorgvuldig opgeëist. Deze aanpak leverde tours op door Mexico, Europa, Amerika, Engeland en Japan en in ons land waren ze in 2015 te zien op Eurosonic. Hoe bijzonder je aanpak echter ook is, uiteindelijk gaat het nog steeds om de muziek. En wat kunnen we dan zeggen over Tracks?
De liedjes op Tracks zullen wat tijd nodig hebben. Vroeg of laat doen de liedjes dit namelijk wel. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ondergetekende in eerste instantie de variatie aan stijlen, zeker gezien de combinatie van operazang, jazz en folk, niet echt kon omarmen, tot het moment dat je je realiseert dat je al dagen de pakkende melodie van ‘Rolling Away’ in je hoofd hebt. Als je zover bent gekomen, blijken ook de andere liedjes op Tracks stiekem in je hoofd te zijn gaan zitten. Van het Franstalige, meeslepende ‘Isabelle’ tot het stemmige ‘Going My Way’. Dat geldt ook voor ‘Any Way’ dat heel dromerig is en een etalage is voor de sterke meerstemmige harmonieën die de dames veelvuldig laten horen. Het maakt de muziek net even anders dan wat je gewend bent. Terwijl de zang op ‘Any Way’ heel breed en aanwezig uitwaaiert, kan het ook subtiel, zoals op ‘Going Coo Coo’.
Hoewel het merendeel van Tracks weet te beklijven zijn er soms kleine puntjes die je even doen fronsen. Een voorbeeld daarvan is de uithaal tijdens ‘Isabelle’ die wat misplaatst of teveel op de voorgrond lijkt. Daarnaast is ‘π’ een misschien wel te vreemde eend. Daarentegen weet Snowapple het thema reizen, verlangen en heimwee goed te vangen door het nabootsen van het geluid van een trein, of simpelweg door elementen uit Zuid-Amerikaanse muziek of Franse muziek toe te voegen aan de toch al rijke eigen sound. Dit alles maakt van Tracks een album dat tijd en geduld vraagt, maar uiteindelijke de moeite waard is.
Ala.ni - You & IDe Britse Ala.Ni is waanzinnig creatief en werkt al jaren als...
Jo Harman - People We Become De Britse Jo Harman werd op basis van haar debuutalbum al bestempeld als dé...