2017-02-15
Vier jaar na haar laatste album brengt Alicia Keys haar nieuwe plaat Here uit. Het is haar zesde studioalbum dat dieper in het hip-hop genre zit dan ooit tevoren. Here is een plaat dat valt in het rijtje met de grote hip-hop en R&B albums van vorig jaar: Frank Ocean, Beyoncé en Solange. Net zoals de voorgenoemden, draagt Here een maatschappelijke boodschap, gericht op het zijn wie je zelf wilt zijn en het tegengaan van racisme en discriminatie. Door een plaat te maken gebaseerd op idealen, speelt Keys op een mooie manier in op de huidige wereldpolitiek en –problematiek. Op Here uit Alicia Keys haar irritatie, ideeën en liefde voor New York.Op de achttien nummers lange plaat uit Keys haar frustratie in veelal krachtige en sterke liedjes, onderbroken met een aantal interludes. Deze kortere nummers waarin een monoloog of een gesprek gevoerd wordt, maken de boodschap van het album duidelijker. Dit soort nummers zijn niet alleen terug te vinden in ouder werk van Keys, maar ook op de laatste platen van mede artiesten in hetzelfde genre. De eerste paar keer zijn deze delen leuk om te horen, maar later gaan ze vervelen en zitten ze eigenlijk in de weg.
In de meeste liedjes is Keys haar kenmerkende stijl nog terug te vinden: een pianomelodie en regelmatige uitroepen als “ugh” en “oh”. Toch is dit meer naar de achtergrond geschoven en is er ruimte gemaakt voor sterke ritmes en een enkele akoestische gitaar. Deze focus op de beats en ritmes van de nummers hebben misschien de subtiliteit van haar teksten opgeslokt, maar dit geeft Here wel de kracht die het nodig heeft om Keys haar boodschap over te laten komen. Waar haar klassieke piano achtergrond misschien schoonheid bood op vorige platen, lijkt Keys nu dat ideaal te laten varen en voor stevigheid te kiezen. Op ‘The Gospel’ is haar piano nog te horen, maar komt daar al snel een strak ritme bij. Vervolgens lijkt ze haar woorden uit te spugen. Dit soort snellere nummers geven de cd pit, maar eenmaal aangekomen bij rustigere en meer akoestische delen als ‘Blended Family (What You Do For Love)’ en ‘Kill Your Mama’ lijkt Keys haar weg niet te kunnen vinden en klinkt het ongemakkelijk.
Op Here zingt Keys “I don’t give a fuck” en wat precies is wat ze overbrengt met deze plaat. Ze gaat haar eigen gang en laat zich niet kisten. Dit alleen al is noemenswaardig en als dan vervolgens niet alle achttien nummers niet even sterk uitvallen, is dat te vergeven.
Tori Amos - Boys For Pele - 20th Anniversary EditionVijfentwintig jaar geleden bracht de Amerikaanse singer-songwriter Tori Amos...
Ala.ni - You & I De Britse Ala.Ni is waanzinnig creatief en werkt al jaren als...