2017-02-22
Ondergetekende was Symphonity al lang vergeten totdat King Of Persia op de deurmat belandde. Even graven in het geheugen bracht aan het licht dat uw recensent in 2008 Voice From The Silence heeft beoordeeld. Veel indruk maakte dit album blijkbaar niet, getuige de gemiddelde score. Inmiddels zijn we ruim acht jaar verder en is de opvolger klaar. Dat het zo lang heeft moeten duren voor de derde plaat – het eerste album kwam uit onder de naam Nemesis- van de Tsjechische band klaar was heeft een reden. Tijdens het schrijfproces van het album, in 2012, overleed bassist Tomas Celechovsky. Het duurde zo wel even voordat de band de draad weer oppakte. Qua stijl is er voor het overgrote deel niet heel veel veranderd bij Symphonity en de invloeden van Rhapsody en aanverwante bands liggen weer voor het oprapen. Wel heeft de band voldoende afwisseling weten in te bouwen om te boeien. Het begint al met het negen minuten durende overweldigende openingsnummer ‘King Of Persia’ dat symfonische metal in het straatje van Symphony X koppelt aan Oosterse elementen en hier horen we zelfs een operazangeres. Daarnaast is de afwisseling tussen twee zangers, Olaf Hayer en Herbie Langhans, een gouden greep.
Na zo een begin kan het eigenlijk al niet meer stuk voor Symphonity, al wordt het niveau van deze track lang niet overal meer gehaald. De drie powermetalsongs die na het spectaculaire begin volgen zijn geheel volgens het boekje, al wordt er ook hierin fantastisch gezongen. In de powerballad ‘A Farewell That Wasn’t Meant To Be’ gaan we weer even overeind zitten. Enigszins kitscherig, maar dat hoort bij dit soort muziek, want een prachtige song is dit wel. Ook het supersnelle en van puntige gitaarloopjes voorziene ‘Children Of The lIght’ is fraai. Het akoestische ‘Siren Call’ nemen we voor kennisgeving aan, waarna we tot het einde nog flink doorratelen en het album afsluiten met een instrumentaal slotakkoord.
King Of Persia is een goede symfonische powermetalplaat die een paar een leuke verrassingen voor ons in petto heeft, maar in een aantal nummers niet heel veel opzien baart. De muziek is echter overweldigend geproduceerd en dermate goed gespeeld dat je je toch weggeblazen voelt. Daarbij bevat de band natuurlijk twee prima zangers en dat briljante openingsnummer maakt heel veel goed.
Royal Jake - Retaliate The AnswerEen fanatiek drietal uit België dat gezamenlijk heel wat herrie weet te...
Minotaurus - Insolubilis Het blijft sappelen met Minotaurus en of het ooit wat wordt met de Duitse...