Sounds Like Violence laat zich inspireren door bands als The Posies en Kyuss, hun muziek is snel, opzwepend. With Blood On My Hands bevat dan ook erg weinig rustpunten. Alleen ‘Favourite Son’ lijkt door het relaxte gitaarloopje een adempauze, maar deze is van erg korte duur; het refrein jaagt je onverbiddelijk voort. Mijn favoriete nummer van dit album is ‘Glad I’m Losing You’, waar Söderlund heerlijk sarcastisch “I’m losing you, bit by bit and it feels so good!” zingt. Afsluiter ‘The Greatest’ past in het grunge-rock straatje Pearl Jam, Foo Fighters en Audioslave.
Een gevarieerd album dus, vol met rauwe, explosieve nummers over de duistere kanten van het leven en de liefde. Van start tot finish houdt Sounds Like Violence je in hun greep met With Blood On My Hands, zodat je bijna hijgend de plotselinge stilte ingaat.
Franky Lee - Cutting EdgeNiks mis met deze stoere en vrolijke zomerplaat van drie getatoeëerde Zweedse...
Nine Inch Nails - Live: Beside You in Time Terwijl iedereen met spanning wacht op het komende album Year Zero worden...