Op het album van de singer-songwriter staat de gitaar centraal. Zijn hese stem zorgt voor een gevoelige en kalme openingstrack. ‘The Flood’ is nooit saai en er bevat weinig herhalingen, waardoor de track erg fijn is om naar te luisteren. De warme stem van Hyslop past dan ook goed bij het liefdeslied ‘Falling’. De zachte drums en het kalme ritme houde het nummer klein. Het refrein is iets meer energiek, maar het blijft een lief en breekbaar nummer. Wat opvalt, is dat hij bij een paar tracks ervoor kiest om een viool toe te voegen, waardoor er meer diepgang ontstaat in de tekst. Dit is het geval bij ‘Everything Unsaid’ en ‘Come Away’. Deze songs gaan over zichzelf en zijn verleden. Het heeft veel weg van een intieme huiskamersetting en zijn uithalen sluiten hier perfect op aan.
Veel tracks op het album hebben overeenkomsten; de gitaar staat centraal samen met de mooie woorden van Hyslop. Toch zijn er gelukkig wat uitzonderingen, daardoor blijft het album verrassend. Zo kiest hij er bij ‘Last Train Home’ voor om er meer piano in te verwerken. Het meest opvallende nummer is ‘Gone’, waar veel meer tempo in zit dan de rest en erg opgewekt is. Door de harde drums gecombineerd met blazers en gitaar, ontstaat er een folky sound waar de feeststemming van af spat. Dit soort nummers had het album nog meer kunnen verrijken.
Wellicht heeft Joshua Hyslop, door een erg goed tweede album uit te brengen, zijn naamsbekendheid wat groter gemaakt. In Deepest Blue is een album vol kleine, gevoelige nummers. Af en toe komen we wat verrassends tegen wat de nieuwsgierigheid opwekt, hiervan hadden we meer willen zien. Joshua laat zien dat hij veel in huis heeft en misschien is er zelfs nog wel meer uit te halen. Al met al een prima album, vooral voor de zondagmorgen.
Motorama - Dialogues Dialogues is album nummer vier alweer voor de Russen van Motorama . Het...
Emil Landman - An Unexpected View Emil Landman is voor zijn tweede album de hele wereld over gaan reizen....