In veel opzichten is Motorama de duistere versie van een band als Real Estate. Waar laatstgenoemde vaak met subtiel en gelaagd gitaarwerk zonovergoten melodieën uit de instrumenten tovert gebruiken de Russen deze kwaliteiten om een donker en apocalyptisch geluid te creëren. Het voelt industrieel maar toch organisch, alsof een groep depressieve koolmijners een tiental liedjes over sociale angst hebben geschreven.
Motorama’s grootste wapen zijn de kwaliteiten van basgitariste Irene Parshina. Haar bijna funky en dansbare stijl geeft een unieke draai aan het toch wat grijze geluid van Motorama en houd het geheel ver genoeg verwijderd van de hoek waarin het allemaal te donker wordt.
Het is al met al niet vreemd dat de muziek van deze Russen niet erg hoopgevend is. Niet alleen is post-punk van nature niet het meest vrolijke genre en staat Rusland in zijn algemeen nou ook niet bekend om zijn positieve uitstraling, Rostov-aan-de-Don in het bijzonder is volgens frontman Vladislav Parshin ook nog eens een uitzichtloze industriestad waar maar moeilijk uit te ontsnappen valt. Met inmiddels twaalf jaar als band achter de kiezen is het dit viertal in ieder geval aardig gelukt, maar de aard van het beestje is in die tijd niks veranderd.
Dialogues excelleert in het naar muziek vertalen van een grauwe en hopeloze industriestad zonder dat de muziek hierbij even saai en depressief wordt als het onderwerp zelf. Motorama is inmiddels uitgegroeid tot een betrouwbare, hard werkende post-punk groep die vier prima albums heeft afgeleverd maar niet de behoefte heeft om veel verder van de leest af te gaan zitten. Ze hebben hun hoekje gevonden en iedereen die ze daarin wil volgen heeft ook met Dialogues weer genoeg om van te genieten.
Giles Robson - For Those Who Need The BluesDe strijd tussen de authentieke bluesmuzikant en de opname van een...
Joshua Hyslop - In Deepest Blue Toen Joshua Hyslop in 2011 veel positieve reacties kreeg op zijn EP Cold...