Het album begint aardig met ‘She Is’, gevolgd door de sterke single ‘Over My head’. Ook het titelnummer is nog wel leuk, maar daarna gaat het mis. Niet omdat de nummers echt minder worden, maar puur omdat het allemaal ontzettend op elkaar gaat lijken. Ook de veelal pathetische teksten (“sometimes the hardest thing and the right thing are the same” uit ‘All At Once’) werken niet echt mee.
Ondanks het feit dat we dit soort muziek natuurlijk al honderd keer eerder hebben gehoord, is er met de meeste nummers op zich niet zoveel mis. Zo heeft het hierboven al aangehaalde ‘All At Once’ een zeer meezingbaar refrein dat al na twee keer luisteren in je hoofd zit. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld ‘Heaven Forbid’ en afgezien van de tenenkrommende pianoballad ‘Hundred’ zijn de andere nummers ook best uit te houden. Het probleem zit hem echt in de eenvormigheid en het complete gebrek aan originaliteit. Maar goed, als anderhalf miljoen Amerikanen het kopen...
Korn - MTV UnpluggedDe populariteit van het muziekgenre ‘Nu-Metal’ is al enige jaren tanende....
Franky Lee - Cutting Edge Niks mis met deze stoere en vrolijke zomerplaat van drie getatoeëerde Zweedse...