2017-03-11
De band Pissed Jeans had geen passendere naam kunnen kiezen. Als je namelijk in de situatie komt waarbij iemand in zijn broek gepist heeft, kun je in eerste instantie niet anders doen dan lachen. Dit amusement slaat om in schaamte en medelijden naarmate je langer met het slachtoffer dient door te brengen. Je gaat je afvragen wat er met de persoon aan de hand is, dat hij of zijn zo maar de urine laat lopen. Zorgwekkend wordt het al helemaal zodra je het begint te ruiken. Zo werkt het met deze band ook: in eerste instantie klinkt de chaotische muziek komisch, schreeuwen ze over grappige en ongebruikelijke, niet-alledaagse dingen. Als je er langer naar luistert en je in de teksten verdiept, begin je toch medelijden te krijgen met de zanger en wat er allemaal in zijn hoofd omgaat. Zorgwekkend wordt het al helemaal als het nummer op nummer naar dezelfde ondergepiste broek ruikt. Toch kunnen ze met de nieuwe plaat Why Love Now stellen dat deze formule voor reeds zes platen prima werkt. Op de voorganger Shallow klonken ze als een verward jongetje dat zijn emoties maar geen plaats weet te geven. Het was verward over zijn gezondheid, over zijn seksualiteit, maar vooral zijn eigen persoon. De muziek deelde deze verwardheid en er was bij vlagen geen touw aan vast te knopen. Op Why Love Now hebben ze deze verwardheid van zich afgeschud, stellen ze zich niet meer aan en lijken ze goed te weten waar ze staan in het leven, voornamelijk als het aan komt op de liefde. Veel van de liedjes hebben betrekking hierop en stralen zelfs vastberadenheid uit als het aankomt op seks. Deze vastberadenheid vertaalt zich muzikaal ook in een meer georganiseerd soort hardcore-punk, maar dat wel nog altijd vies, hoekig en onverwacht uit de hoek kan komen.
Zo kenmerkt de opener ‘Waiting On A Horrible Warning’ zich door een dreigend basloopje, onder begeleiding van een paranoïde keyboardgeluid. Dit gaat dik vier minuten zo voort en is haast langdradig te noemen, maar dit onderstreept juist de tekst van het nummer. Het hort en stoot, totdat het past. ‘The Bar Is Low’ zweept de boel vervolgens op en klinkt als Danko Jones met een stevige kater, en om te compenseren zodoende een dikke, vieze baslijn het voornaamste werk laat doen. Toch werkt het, en zodoende gaat diezelfde vergelijking op voor ‘It’s Your Knees’ en ‘Not Even Married’.
Nummer vijf ‘Love Without Emotion’ is een opmerkelijke track vanwege zijn Joy Division-achtige gitaarlijn die het nummer kenmerkt. “You’re vomiting next to me, while I finish my ice cream” is één van de non-romantische regels hieruit. Bijzonder is ook ‘I’m A Man’, waarbij de muziek volledig in handen is van drummer McGuinness en Lindsay Hunter verantwoordelijk is voor de tekst. Een hilarische track vol ongepaste seksuele innuendo tussen voornamelijk baas en haar werknemer. Of wat te denken van ‘Activia’ met: “I’m your Activia, I help you work things through”. Heerlijk dubbelzinnig, zoals alleen een Pissed Jeans-plaat dat kan zijn.
Moon Duo - Occult Architecture Vol.1 Occult Architecture Vol. 1 heet het eerste deel van het dit jaar te...
Rogier Pelgrim - Birds And Busy People De Wageningse Rogier Pelgrim maakt al een aantal jaar muziek. Deze...