2017-04-13
Fufanu komt uit IJsland. Een land dat op muziekgebied wellicht niet heel veel bekende namen heeft voortgebracht (Bjork, Sigur Ros en The Sugarcubes zijn de bekendste), maar ondanks de lage bevolkingsdichtheid toch een heel bloeiende muziekscene heeft. Dit alles natuurlijk vooral geconcentreerd in hoofdstad Reykjavik waar ook ieder jaar het Icelandic Airwaves Festival plaats vindt.Fufanu is als groep nog niet zo bekend, maar de leden hebben toch al wat opmerkelijke feiten op hun cv staan. Zo heeft kernlid Kaktus Einarsson meegewerkt aan Everyday Robots; het soloalbum van Damon Albarn van Blur. Of dat nog niet mooi genoeg is werden ze ook meegevraagd als opener tijdens Albarn's tour en mochten ze zelfs optreden tijdens het reünieoptreden van Blur in het Londense Hydepark.
Oorspronkelijk was de band een technoduo, maar inmiddels is Fufanu een heuse postpunkband die ergens tussen Joy Division en The Cure inhangt met weliswaar nog wat lichte elektronische invloeden. De sound is ijzig (als het land zelf zou je bijna zeggen), de stem van Einarsson lijzig en afstandelijk, en bevat de voor dit genre zo kenmerkende basloopjes en gitaarlijntjes. Kortom; alle ingrediënten zijn aanwezig. Maar zijn ze ook verpakt in goede songs?
Daar schort het toch wel enigszins aan helaas. De band heeft zich weliswaar het postpunk idioom goed eigen gemaakt, maar echt spannend wil het maar niet worden op tweede album Sports (debuutalbum Few More Days To Go stamt uit 2015). De plaat dreutelt maar een beetje voort en hanteert voor een groot deel hetzelfde tempo. Uitzonderingen zijn 'Bad Rocket' die ineens een tempoversnelling in petto heeft, dreigend wordt en door middel van een ijl synthmotiefje weer afbouwt. Dat de band misschien wel meer potentie heeft in een andere richting laten de laatste twee songs horen. Gek genoeg neemt Fufanu hier de afslag richting Britpop en klinkt op 'Your Fool' als een kruising tussen Blur en Pulp en op 'Restart' als Maximo Park. Opvallend is ook dat de sound ineens een stuk warmer is dan de rest van het album, waar ze meer hun helden naspelen dan dat ze er iets eigens van maken.
Laten we echter ook niet vergeten dat de bandleden nog erg jong zijn en ze klinken hier nog enigszins zoekende. Zoals gezegd geven de afsluitende twee songs onverwachts een hint naar waar Fufanu over twee jaar zou kunnen staan. Dat zou zomaar iets totaal anders kunnen zijn. Opdat ze ons maar mogen verrassen. Tot die tijd vermaken we ons met dit redelijke album.
Strand Of Oaks - Hard LoveBeslissende momenten in het leven van muzikanten dienen vaak als inspiratie...
Noveller - A Pink Sunset For No One Noveller is het project van filmmaakster en gitariste Sarah Lipstate. Onder...