2017-03-28
In een tijd waar ieder genre tegenwoordig wel verzadigd is, en bands zodoende teruggrijpen naar de muziek zoals die ooit bedoeld was onder de noemer van ‘retro-rock, begint zelfs dat genre ondertussen over te lopen van de nostalgische bands. Airbourne, 77, The Answer, Graveyard, om er maar een paar te noemen; allemaal doen ze wat hun grootmeesters allemaal reeds deden of nog steeds doen. Denk hierbij aan grootmeesters als Black Sabbath, Led Zeppelin, Thin Lizzy of AC/DC. Iedereen droomt er natuurlijk van om ooit op datzelfde niveau te mogen staan. Zo ook de Zweedse formatie Horisont, de hipsters der retro rock, die al nostalgisch waren nog voordat er überhaupt iets was om nostalgisch over te zijn. Vorig jaar mochten ze tien kaarsjes op de verjaardagstaart uitblazen, wat gepaard ging met hun vijfde en nieuwe plaat genaamd About Time. Een plaat over tijdreizen, dat werd eens tijd. De thematiek van het tijdreizen hebben ze niet alleen tekstueel verwerkt, maar ook muzikaal. Naarmate de band namelijk vorderde in discografie, gingen ze ook verder en breder terug in de tijd als het aankwam op genres die ze omarmden. De eerste twee platen Tva Sidor Av Horisonten en Second Assault kenden namelijk nog vleug New Wave Of Heavy Metal, voorzien van teentjes psycho-rock, met hier en daar enkele muzikale verrassingen. Denk aan een experimentele variatie op Black Sabbath. Deze horizon werd verbreed met Time Warriors, waarmee het geheel nog kleurrijker en dynamischer werd. Tegen de tijd van album nummer vier werd er nog verder in de tijd gegraven, wisselend van symfonische pop en folk rock tot aan de hoogtijdagen van David Bowie. Uiteraard allemaal nog voorzien van die immer tijdloze en kenmerkende riffs.
Deze uitstap naar nieuwe gebieden smaakte naar meer en zodoende valt nu te stellen dat ze de Heavy Metal volledig van zich afgeschud hebben op About Time, en zich ondergedompeld hebben in onder andere Thin Lizzy, Scorpions, Fleetwood Mac en ELO. Het blijft noemenswaardig hoe ze het dankzij hun analoge opnametechnieken het wederom voor elkaar krijgen om die vroegere vibe vast te leggen. De muziek ademt in ieder aspect datzelfde sentiment als de oude platenkast van je ouders.
Opener ‘The Hive’ bijvoorbeeld is al een klassiek voorbeeld, waarbij classic toetsen worden afgewisseld met sneller gitaarspel en Led Zeppelin overduidelijk aan zet is. Blue Oyster Cult is vervolgens te herkennen in ‘Letare’, gezongen in de Zweedse moedertaal van de mannen. Om vervolgens naar een onmiskenbaar Thin Lizzy-loopje in ‘Nightline’. Of wat te zeggen van de toevoeging van de ELO-achtige synthesizers in het galloperende ‘Boston Gold’. Ook de vocalen en de harmoniën van de backing vocals zijn zeer passend en dragen nog meer bij aan dat sentiment. Het voelt nergens geforceerd oud; dit is wat de band met passie doet. Tijdreizen is weliswaar nog niet echt aan de orde, maar Horisont komt hier met About Time toch wel het dichtste bij.
Deserted Fear - Dead Shores RisingWanneer je (na een wat misplaatst intro) de eerste track van Dead Shores...
Downcast Collision - Rise Up Een half jaartje geleden kreeg ondergetekende From The Ashes Of Eden van...