2007-03-10
‘Can’t take no more’ is het debuutalbum van het twintigjarige gitaarmonster Scott Mckeon uit Groot-Brittannië. McKeon begon al met gitaarspelen toen hij nog een peuter was. Toen hij zeven jaar oud was had hij reeds zijn eerste televisie optreden en op dertienjarige leeftijd werd hij al uitgeroepen tot "Young Guitarist Of The Year" door "Guitarist Magazine". Scott's inspiratie in de muziek komen van The Vaughan Brothers, Doyle Bramhall, BB King, Joe Bonamassa en The Black Keys. Zijn eveneens jonge band bestaat uit de drummer Ben Jones en Geoff Lai op bas. Het powertrio heeft al eens in het voorprogramma van o.a. Buddy Guy en Sonny Landreth gespeeld en ook heeft Mckeon al met Derrick O'Brien en Malford Milligan van de Antones op het podium gestaan. Zijn eerste album bestaat uit tien originals waarvan een aantal nummers beschikken over een lekkere Texas-shuffle sound. Mckeon’s nog jongensachtige, maar frisse stemgeluid is prima en doet me een beetje denken aan zijn collega gitaarheld Aynsley Lister, eveneens uit Groot-Brittannie. Ook zijn gitaargeluid is heel bijzonder te noemen door het gebruik van een zelfgemaakte Fuzz-pedaal, die Scott overigens zelf een Blues Power Fuzz noemt. Het geluid krijgt daardoor in elk geval iets ouds en krakerigs mee in de stijl van The Black Keys, Robin Trower of Mark Farner van de vroegere Grand Funk Railroad.
De cd is geproduceerd door Jesse Davis van The Hoax en zijn Hoax-invloed is over de hele linie in elk geval heel duidelijk hoorbaar. De meeste nummers van de cd zijn flinke harde power bluesrockers en dat is jammer, want in twee iets rustiger of melodieuzere nummers ‘The Last Thing I Do’ en ‘Cool Lookin’ Woman’ komen de gitaarkwaliteiten van Mckeon pas echt naar boven. Persoonlijk zit ik niet zo te wachten op opnieuw een gitaarbeul die met de versterker op standje twaalf uur de blueswereld probeert te veroveren, maar voor de echte bluesrockliefhebbers zal dit album ongetwijfeld een welkome aanvulling op hun bluesrockcollectie zijn en ik verwacht dan ook eigenlijk wel dat het trio Scott Mckeon een goede indruk zal achterlaten op de komende bluesfestivals in Groningen en Ospel.
Marc Ford - Weary and Wired Marc Ford behoeft geen introductie, want we kennen hem als ex-gitarist van...
Opgezwolle - Eigen Wereld (De album film) Begin vorig jaar verscheen het album Eigen Wereld van Opgezwolle en al...