2017-04-10
Wat is Onom Agemo And The Disco Jumpers? Een verdwaalde Afrikaanse beatlegende die tegen een stel discoliefhebbers is aangelopen? Lees de naam Onom Agemo van achter naar voren en we kunnen die Afrikaan vergeten. We hebben te maken met een Berlijns kwintet dat zich heeft verdiept in traditionele Afrikaanse muziek, om er vervolgens met hun eigen muzikale roots, waarbij psychedelische synthklanken en free jazz een hoofdrol spelen, een hypnotiserende mix van te maken. Het vijftal bestaat uit saxofonist Johannes Schleiermacher, die bovendien voor de composities zorgt, toetsenist Jörg Hochapfl, gitarist Kalle Zeier, bassist Kalle Enkelmann en drummer Bernd Oezsevim.Onlangs verscheen Liquid Love dat net als voorganger Cranes And Carpets lekker groovy is. Het album bestaat uit zes tracks waarbij de afsluiter in vieren is geknipt. We horen Krautrock, Afrofunk, Marokkaanse trance, future jazz en free jazz voorbij komen. Soms klinkt het hedendaags, dan weer futuristisch, maar zeker het verleden is aanwezig. Op ‘Weird Panda King’ en ‘The Disco Jumpers’ herleven overduidelijk de 70`s. Met enige regelmaat krijg je het gevoel naar een jamsessie te luisteren, bijvoorbeeld bij ‘Opus’ en ‘Kurifuna’ die boven de zeven minuten klokken.
Dat geldt in mindere mate voor opener ‘Liquid Love’, dat je met een laidback tempo met veel repetitieve, minimalistische motiefjes, als een kleurrijke bubbelende cocktail, de wereld van Onom Agemo in zuigt. Om vervolgens op ‘Opus’ met de geluiden van Marokkaanse trance een hele andere hoek van de wereld in geschopt te worden. Soms doet ‘Opus’ wat futuristisch aan, maar het traditionele geluid vormt overduidelijk de basis. Stil zitten is uitgesloten op deze drukke track.
Het meest traditioneel klinkt ‘Kurifuna’, waar de saxofoon en een bamboefluit zorgen voor een bijzonder organische track. Waar de synth op de achtergrond voor houvast zorgt met een repetitief loopje, krijgen niet alleen de eerdergenoemde instrumenten, maar ook de percussie ruimte om te excelleren.
Na deze tracks is het de beurt aan vierluik ‘Somebody’ en dat luistert een stuk minder prettig weg. Het eerste deel wordt mede door de vocalen een oorwurm van jewelste en tegen het einde gaat herhaling op de zenuwen werken. Dat wordt erger op deel twee, waarbij er eigenlijk ruim twee minuten geen touw vast te knopen is aan de noise die we naar ons toegeslingerd krijgen. Dat hoort bij free jazz kun je zeggen, maar het misstaat tussen het andere werk op het album. Op het speelse derde deel is de vocale herhaling weer terug, maar gelukkig smaakt het beter doordat ook het organische geluid van eerder terugkeert. Toch eindigt dit derde deel weer in totale chaos. Gelukkig is deel vier dermate hypnotiserend, dat je weer langzaam in je eigen wereld terecht komt.
Doordat vierluik ‘Somebody’ een groot deel van Liquid Love beslaat, kent het album twee gezichten. Het eerste gezicht, met de vijf losse tracks, is een ware traktatie. Dat wordt echter met het vierluik teniet gedaan. Met de goede tracks weet Liquid Love desondanks een ruime voldoende te scoren.
Tosca - Going Going GoingRichard Dorfmeister en Rupert Huber, beter bekend als het duo dat Tosca...
Buzzcocks - Time`s Up In oktober 1976 namen de Buzzcocks in de Revolution Studios in Stockport...