Waar op het vorige album al menigmaal gehint werd naar invloeden uit Latijnse sferen, grijpen ze die hier met een aantal Spaanstalige nummers met beide handen aan. Vooral knap hierbij is hoe ze iets als ‘Bahia’, een nummer dat een stuk meer uptempo wordt ingespeeld dan de rest van het duo's materiaal tot dusver, kunnen laten slagen zonder hierbij iets van hun identiteit te verliezen. Mandaglio behoud haar beheerste zangstijl terwijl Thys een bijzonder prettig Latijns ritme ogenschijnlijk uit zijn mouw lijkt te schudden. Het is het inkleuren van deze paden, onderweg naar een nieuw geluid, waaruit blijkt dat dit duo erg veel ervaring heeft. Wanneer de muziek een andere richting inslaat vergeten ze niet de weg ernaartoe zorgvuldig te bewandelen. Dit heeft tot gevolg dat het album als een geheel voelt en niet simpelweg als een verzameling bovengemiddelde folknummers met Latijnse invloeden.
Zelfs de terugkeer naar de akoestische cover van een bekend nummer, het grote minpunt van het debuutalbum, wordt hier naadloos bij het geheel ingepast. In zoverre zelfs dat menig luisteraar zonder naar de tracklist te kijken waarschijnlijk niet eens doorheeft dat ze naar ‘Roxanne’ van Sting aan het luisteren zijn. Dat is dan ook de grootste verdienste van Silent Revolution, het bouwt alles uit wat klopte aan het debuut en laat tegelijkertijd een nieuwe richting horen. Dit maakt zeer benieuwd naar wat de twee nog meer in de tas hebben zitten. Al met al is deze “moeilijke” tweede een grote stap voorwaarts gebleken.
Gabriel Garzón-Montano - JardínToen hij dacht dat met zijn eerste EP Bishouné: Alma del Huila alles op...
Tosca - Going Going Going Richard Dorfmeister en Rupert Huber, beter bekend als het duo dat Tosca...