2017-03-20
Nem-Q kreeg met de release van het vorige album 301.81 in de review te horen dat ze op hetzelfde tempo van hun grote invloed, Tool, albums uit brengen. De band uit Nederweert is opgericht in 2004, bracht in 2007 Opportunities Of Tomorrow uit, waarna het tot 2012 duurde voordat 301.81 aan de man werd gebracht. Deze keer hebben ze minder lang op zich laten wachten en heeft de progressieve metalformatie het slimmer aangepakt met de opvolgers. De nieuwe release genaamd Fault Lines is namelijk een dubbel-EP. Een dubbel-EP? Juist, Fault Lines is een bundeling van de twee EP’s met de subtitels Subduction Zone en Terranes. Subduction Zone werd in januari 2016 uitgebracht, terwijl Terranes in januari 2017 werd uitgebracht. Na de release van de laatste EP, kunnen de EP’s samengevoegd worden. Het materiaal had allemaal prima op één album gepast, maar op deze manier weten ze spanningsboog over twee jaar uit te rekken. De titel is dan ook niet geheel toevallig. Een ‘fault line’ betekent breuklijn, een botsing in tektonische platen, zoals bij een aardbeving. Iets waar de eerder genoemde subtitels op een geologische manier naar verwijzen. Daarnaast gaat het niet alleen over de splitsing van het album, maar ook de persoonlijke tweestrijd van keuzes en gevolgen, een botsing tussen hart en brein, zoals in het artwork weergegeven. Kortom, de breuklijn is in verschillende vormen het concept van deze plaat.
Er zijn deze keer meerdere en andere invloeden te bespeuren, maar de voornaamste zijn Opeth en Dream Theater. Als het net iets steviger wordt, neigt het naar de wiskundige ritmeverhoudingen zoals we die kennen van Dream Theater. Iets dat bijvoorbeeld goed terug te horen is in ‘Inner Struggle’ en ‘Perpetual Motion’, terwijl ‘Shooting Star’ met de Opeth-somberheid van Damnation aan de haal gaat. Hoewel er veel met het ritme en tempo afgewisseld wordt, voelt het nergens geforceerd aan, en vloeit het natuurlijk uit elkaar voort. Wat erg opvalt is hoe sterk de sound verbeterd is ten opzichte van 301.81, waarbij de instrumenten onderling beter te onderscheiden zijn. Ook de stem van Paul Sieben heeft een duidelijke progressie gemaakt, met een groter bereik en een warmer stemgeluid. Hij is bij lange na geen Bruce Dickinson, maar dat hoeft ook niet. Zijn sound valt perfect samen met de overige muzikanten, die hem op de noten dragen.
Hoogtepunt is ‘Confusion’, dat in de intro een dreigend toetsenspel laat horen, omlijst door een drumspel dat het gevecht aangaat, en zo langzaam opbouwt naar een climax, terwijl meer elementen zich aan dienen. Het geeft de diversiteit van de formatie weer, en de groei in zelfvertrouwen om deze verschillende elementen te bundelen tot een bombastische track, die al het overige werk van Nem-Q in haar schaduw laat staan. Zowel marketing technisch als muziek technisch, valt te stellen dat ze duidelijk hebben geleerd van de steken die ze in het verleden hebben laten vallen. Op 301.81 lieten ze een hoop potentie horen, die ze nu met Fault Lines waar maken.
Boss Hog - Brood X Boss Hog zal bij weinigen nog een belletje doen rinkelen. De Amerikaanse...
Mercy John - This Ain't New York Een Brabander die in het verkeerde werelddeel is geboren. Deze jongen ademt,...