Waldemar liet op zijn eerste album vooral veel akoestisch van zichzelf horen, mooie en rustige nummers met begeleiding van een gitaar. Op No Offending borders horen we deze stijl zeker terug, maar dan wel zo nu en dan afgewisseld met iets gewaagdere rocknummers. Met zijn achtergrond als gitarist in menig rockbandje was dit ook een logische stap. Denk hierbij aan nummers als ‘Summer In Toulouse’, ‘Sylvia (Southern People)’ en ‘Among The Low’. Denk echter niet dat we hier opeens Springsteen-achtige nummers gaan krijgen, het is eerder (blues)rock met een randje roots.
Wat de akoestische kant van Waldemar betreft is er ook meer dan genoeg om de vingers bij af te likken op deze plaat. Mijn persoonlijke favoriet is ‘Island Bliss’, een nummer wat tot denken aanzet en de luisteraar het album even doet pauzeren om het te verwerken. Maar ook nummers als ‘Falling Rain’ en ‘Souls On A String’ vallen binnen deze rustigere, wat meer ingetogen categorie. Er is dus werkelijk voor ieder wat wils.
No Offending Borders is een dijk van een plaat. Nog steeds is het onbekend wat er precies schuilgaat achter de albums die we in de winkels zien liggen, naast een grote bebaarde Noor, maar dat is misschien juist onderdeel van de lol. Waldemar laat al zijn kanten horen dit keer, zonder dat het een onwennig gevoel geeft bij het achter elkaar luisteren van de nummers. ‘Island Bliss’ en ‘Summer In Toulouse’ zijn voor mij de echte toptracks, maar uiteraard geeft het hele album luisteren te aller tijde veel meer genot.
Diom De Kossa - Wasso Diom De Kossa is een band uit de Ivoorkust. Diom begon als lokale drummer...
Chain Wallet - Chain Wallet Bergen, de stad in Noorwegen staat erom bekend dat zomerse temperaturen een...