Tokio Hotel - Dream Machine Recensie op Podiuminfo

2017-04-07 Tokio Hotel is al bij velen bekend sinds een aantal jaren, al is het zo’n band waarvan de meesten niet precies zullen weten waarvan ze hem kennen. In de zeroes maakte de Duitse groep tracks die toch wel flink gekenmerkt werden door scheurende gitaren en rock-invloeden. Tegenwoordig echter, zijn ze een andere richting in geslagen, namelijk die van de elctropop. Dit is dan ook de sound die overheerst op hun nieuwste album Dream Machine. Veel synthesizers vullen samen met de stem van de nogal opvallende leadzanger Bill Kaulitz de tien tracks op deze plaat. Veel wereldhits staan er niet op, maar het zit ook zeker niet slecht in elkaar.

De eerste track van het album ‘Something New’, zet niet echt de toon voor de rest van de nummers, maar laat wel horen waar band en frontman toe in staat zijn. Kaulitz (degene van de twee die zingt) laat hier een aantal indrukwekkende stukken horen begeleid door precies genoeg synthesizer. Dit bij elkaar geeft een mooi rustgevend geheel, maar het volgende nummer is wat meer in lijn met de rest van het album. Op ‘Boy Don’t Cry’ horen we wat meer synthesizer en is de beat ook iets zwaarder. Echter, hier blijft het de rest van het album jammer genoeg redelijk bij.

Met uitzondering van een paar wat meer uptempo nummers klinkt alles een beetje hetzelfde. Een van deze uptempo nummers is ‘Easy’, met een mooie opbouw en een goede balans tussen zang en muziek is dit toch wel de nummer één van het geheel. Tokio Hotel laat zien dat ze vooruit gegaan zijn ten opzichte van hun vorige platen, het werk zit er alleen nog niet helemaal op. Deze tien prima electropopnummers zullen de fans zeker tevreden stellen en zouden zo nu en dan zeker niet misstaan op de radio, maar zijn volledige potentie heeft de band nog niet gebruikt. We wachten dus in smart af wat er nog meer van deze groep onze kant op komt en hopen dat de ze stijgende lijn die nu ingezet is vol kunnen houden.

Recensent:Tim Jongenelen Artiest:Tokio Hotel Label:Sony Music