2017-06-06
Geboren in East Seattle met een heftige jeugd en tienertijd komt Porter Ray de scene op met de meest authentieke stijl die ondergetekende in tijden heeft gehoord. Dit is een naam die te onbekend is voor zijn flexibele woordenschat en ritmegevoel. Eminem wie?Watercolor is het album dat via de platenmaatschappij Sub Pop in 2017 uitkomt. Het is Porter Ray’s eerste volledige album dat uitgebracht wordt onder een label dat grote namen als Nirvana en Soundgarden groot gebracht heeft. Maar deze man doet niet onder voor de groten in de muziekindustrie. Met beats die psychedelisch en old-school klinken, waan je je weer terug in de hiphopjaren van Biggie en 2Pac. Alleen de albumhoes al geeft je het gevoel waar het hele album om draait. Een mysterieuze foto van zijn hoofd in rook gemengd, gekleurd in dieprood en zwart. Dit is geen gangsterrap, dit is geen toegankelijke top40 pop, dit is het echte werk. Even ontspannen, een drankje erbij en heerlijk genieten.
De teksten zijn heel diepgaand en sterk. De rijm, het spelen met woorden en klanken, de krachten waarmee Eminem een van de grootste rappers ter wereld werd. Dit genie doet hetzelfde, maar met zijn eigen authentieke flow. Daarnaast gaan de teksten over zijn leven, waarmee hij zijn eigen pijn en wijsheden deelt en uitlegt aan zijn publiek. Het nummer ‘My Mother’s Words’ gaat over de opvoeding die zijn moeder hem heeft gegeven, nadat zijn vader op jonge leeftijd al het leven moest laten. “My mother whispered words of.. wisdom, I hit the herb and.. Reminisce on when me and my mom would sit in church..”, om maar even een zin uit het nummer te laten lezen. De tegenstrijdige settings in deze zin, de opbouw en de gebruikte woorden maken deze zin zo sterk dat je hieruit zijn struggles, als ook zijn honger naar succes kan vinden.
Dertien nummers op een sterk album. Maar toch is er één ding dat je na het beluisteren van dit album mist aan deze rapper en dat is de afwisseling. De originaliteit van de beats en van zijn lyrics is niet breed genoeg om de aandacht langer dan deze dertien nummers vast te houden, voor sommigen misschien zelfs korter. De paar instrumentale nummers die er tussen zitten helpen daar ook niet echt aan mee, want de loops laten je aandacht op een gegeven moment meer naar de afwas afdwalen dan naar de raps van meneer Ray. Dat mag de pret niet drukken bij de onafhankelijke nummers, want elk afzonderlijke nummer is een meesterwerk. Dit is zeker een artiest die met de juiste publiciteit erg groot kan en moet worden.
Rolling Blackouts Coastal Fever - The French PressAls je nog nooit van Rolling Blackouts Coastal Fever hebt gehoord, dan kan...
Sneaks - It's A Myth Het debuut van Sneaks , Gymnastics , was een plaat van slechts veertien...