2017-05-01
Menig indie- en popliefhebber is bekend met The Shins. De zowel zoete als psychedelische band rondom James Mercer is uniek in zijn soort. Na het uitbrengen van Wincing The Night Away leek het alsof er definitief een einde zou komen aan de band, want de oorspronkelijke line-up viel uit elkaar. In 2012 pakte James spontaan de band weer op en werd Port Of Morow uitgebracht. Na vijf jaar stilte werd vorig jaar nonchalant de track ‘Dead Alive’ uitgebracht. James wilde het met de nieuwe plaat klein aanpakken. Heartworms is niet alleen door Mercer geschreven, maar ook geproduceerd. Verbazingwekkend genoeg klinkt de nieuwe plaat meer als een oude Shins plaat dan als Port Of Morrow.Opener ‘Name For You’ heeft de sfeer die we gewend zijn van de band. Drukke instrumentatie, lichtelijk psychedelisch en toch rustgevend. De song leunt voornamelijk op de groovende baspartij en de eigenzinnige stem van James Mercer. Er gaat weinig fout bij de compositie, aangezien hier het vertrouwde pad wordt gevolgd. Hetzelfde geldt voor het uptempo ‘Rubber Ballz’ en de single ‘Dead Alive’. Hier horen we het vertrouwde geluid waar de groep bekend mee is geworden. Dit zijn overigens ook de songs die echt blijven hangen.
Wanneer je aankomt bij de songs ‘Fantasy Island’, ‘Mildenhall’ en ‘Cherry Hearts’ merk je dat er weldegelijk is geëxperimenteerd met het vertrouwde The Shins geluid. Vooral bij laatstgenoemde song, die volledig leunt op een zweverige dancebeat. Vreemd genoeg past het bij de onnavolgbare stem van James. Vooral met deze song bewijst de band dat de Shins sound niet in een hok gestopt hoeft te worden. Toch blijven, afgezien van dit voorbeeld, de experimenten beperkt tot een intro of een korte tussenpartij.
Heartworms staat vol met songs die goed overkomen en wanneer je interesse is gewekt spontaan outfaden, waardoor je met een “oh, is het al afgelopen” gevoel achterblijft. Dat geldt ook voor de songkeuze op de plaat zelf. ‘So Now What’ is enorm hoogtepunt. Een dromerige song die je geheel onderdompelt in de mystieke wereld van James Mercer. De opbouw is sterk genoeg om je even vertwijfeld achter te laten. Dan zorgt afsluiter ‘The Fear’ ervoor dat je weer in slaap sukkelt. Kortom, echt beklijven doet de plaat niet. En dat is jammer, vooral gezien het feit dat de sfeer, productie en uitwerking van het album meer dan prima zijn. Een sterke tijdelijke ervaring.
Chef'Special - AmigoDat Chef’Special een van de beste Nederlandse bands op dit moment is, daar...
The Obsessed - Sacred The Obsessed is een band van de lange adem. In 1980 kwam The Obsessed...