Het is moeilijk te begrijpen waarom Kim Janssen niet vele malen bekender is in Nederland. Cousins opent de deur naar een nevelige droomwereld. De trompetten van Ólafsson op het eerste nummer ‘Dynasty’ creëren onmiddellijk de sfeer van Sigur Rós en andere bands uit de noordelijke regionen. Naar mate het nummer vordert, klinkt de band grootser en orkestraler. Op het daarop volgende ‘Take Shelter’ neemt Janssen de tijd om het nummer op te bouwen, om uiteindelijk te eindigen met uitbundige violen. Hier klinkt hij juist meer als het eerdere werk van de band Noah And The Whale. Ook rest van de plaat zweeft heen en weer tussen donkere rommelende delen en uitbundige trompetten die Kim Janssen kracht bijzetten. Kim Janssen blijft zelf altijd rustig en stuurt het geheel aan met kalme gewone toonhoogten of hoge falsetstem. Wat hij ook doet, hij nodigt uit om te luisteren. Helaas duurt Cousins maar dertig minuten.
Kim Janssen klinkt alsof hij de beste kanten van bands als Noah And The Whale, Bon Iver, James Vincent McMorrow heeft genomen en is gaan kneden totdat daar iets moois uitkwam. Cousins is toegankelijker dan zijn eerdere werk en zou wel eens de grote doorbraak van Kim Janssen kunnen zijn. Het zou eens tijd worden.
De Kat - De Kat IIMaar liefst vier keer speelden ze eerder dit jaar op Eurosonic/Noorderslag,...
The Real McKenzies - Two Devils Will Talk The Real McKenzies vieren hun 25-jarig bestaan met een nieuwe plaat, Two...