2017-05-03
Aangezien genres tegenwoordig toch steeds meer verzadigd raken, komen er toch steeds meer bands op die de combinatie van rap en metal weer aan durven. Hacktivist, Atilla en anders wel het steeds bekender wordende Australische Deez Nuts. Toch is er een band die deze combinatie al aandurfde te gaan, nog voordat Fred Durst er überhaupt aan begon te denken. Deze formatie heet Body Count, bestaat sinds 1991 en kent niemand minder dan de bekende rapper Ice-T als frontman. En meer urgent dan ooit, hebben ze met hun nieuwe plaat Bloodlust een release waarmee ze wederom de problematiek in Amerika aan de kaak stellen. “You can’t start a movement if people aren’t willing to move”, laat Ice-T weten omtrent de noodzaak van deze release. Het moge duidelijk zijn dat er in Amerika momenteel een hoop speelt omtrent racisme, en het dus ook met de dag een gevoeliger onderwerp wordt. Het onderwerp bij uitstek voor Body Count om het aan te snijden, aangezien ze in 1992 ook al aardig wat controversie veroorzaakte met de track ‘Cop Killer’. Kortom, ze zijn aardig bedreven in het aandacht vestigen op de pijnpunten van Amerika. Om deze traditie voort te zetten hebben ze wederom een knallende mix van rap en metal in elkaar gezet, die nog steeds goed werkt.
Hoe kan het ook anders? Ice-T is een artiest die zijn sporen als gangster rapper wel verdiend heeft, en zijn vriend Ernie C op lead guitar heeft een absolute voorliefde voor metal. Op het nieuwe album wordt uitgelegd waar die gezamenlijke liefde voor metal vandaan komt en krijgen we vervolgens een strakke cover van Slayer’s ‘Raining Blood’ en ‘Post-mortem’ te horen. Ice-T komt qua schreeuw niet in de buurt van Tom Araya, maar het is een leuk extraatje en zal het zeker tijdens live shows erg goed doen. Ook passen deze furieuze tracks met gemak tussen de rest van het geheel, die verre van zich aanpassen om toe te geven aan een hiphopbeat en des te meer trouw blijven aan de metalroots.
Trouw blijven aan de metalroots doen ze bijvoorbeeld ook met de gastoptredens van Dave Mustaine op gitaar bij ‘Civil War’, en de vocale bezoeken van Max Cavalera op ‘All Love Is Lost’ en Randy Blythe op ‘Walk With Me..’. Helaas blijft Ice-T daarnaast ook trouw aan zijn gangster raproots, waarbij er tracks bij zitten die gaan over de fascinatie van het beroven en doden van (rijke) mensen. Hiermee wordt de geloofwaardigheid van de tracks die de sociale issues aangrijpen, zoals ‘Civil War’, ‘No Lives Matter’ en ‘Black Hoodie’, teniet gedaan. Enerzijds wordt de vraag gesteld waarom de politie enkel zwarte mensen bij de kladden grijpt, terwijl er bijvoorbeeld in het King 810-achtige ‘Here I Go Again’ wordt toegegeven aan moordlustige gedachten. Zo krijgen de gestelde vragen meteen een antwoord. Wie zich daar niets van aantrekt, heeft met Bloodlust een prima plaat van een band die toch al ruim 25 jaar als geen ander twee uiterste genres op een smaakvolle manier weet te mixen en te eren.
Over The Rhine - Live From The Edge Of The WorldZe bestaan al ruim vijfentwintig jaar lang maar nog altijd is het Over The...
Bottles of Love - Hush Het debuutalbum van de Nederlandse band Bottles Of Love heet Hush en...