2017-05-08
The Bullfight is misschien wel het best te omschrijven als een band die al jaren niet meer weg te denken is uit de Nederlandse muziekscène, al is het niet een naam die bij vele mensen gelijk een bekend nummer oproept. Sinds 2004 maakt het vijftal al muziek die in de buurt komt van een enkel hoorbare film noir. De ritmes zijn langzaam en de melodieën donker, maar toch is het muziek die op een hele fijne manier binnen komt. De plaat opent met ‘The Weeping Willow’, een nummer dat een ietwat negatieve trend zet die de eerste paar tracks vastgehouden wordt. De tekst is duister en wordt krachtig ondersteund door de muziek, die op geen enkel moment overheersend wordt. We horen hier gelijk het typische aan de band: vervreemdende coupletten die afgewisseld worden met vertrouwder klinkende refreintjes. Hiermee speelt The Bullfight constant met een zekere spanning, een heel bijzonder effect die ze tot in de puntjes onder de knieën hebben.
Het meest opvallende nummer is toch wel ‘My Comeback’, waar de eerder genoemde film noir-achtige sfeer bijna te proeven is. Muzikaal en qua tekst insinueert dit nummer heel veel, en iedereen kan het op zijn eigen manier interpreteren, waardoor het een heel breed publiek kan aanspreken. Verder op de plaat horen we vergelijkbare muziek die ergens tussen de duistere openingstrack en het toch wat vrolijkere ‘My Comeback’ in zit, qua geluid. De in totaal negen nummers geven precies de juiste lengte aan het album, het blijft op deze manier interessant, zonder dat het gaat vervelen.
Tommy Moustache - EgoCompleet maffe songtitels, een nietszeggende bandnaam en uitingen die niet...
Oskamp - Mooierd Twee jaar geleden bracht Oskamp zijn eerste Nederlandstalige plaat uit....