2017-04-26
Briqueville maakt het de recensent niet makkelijk. De opdracht is een recensie te schrijven van minimaal driehonderd woorden. Het start natuurlijk met de muziek. Tijdens de eerste luisterbeurten pluis je het cd-boekje uit, op zoek naar nuttige informatie als titels, songteksten, personalia, gastbijdragen en credits. Bij de volgende luisterbeurten ga je wat research doen op internet en in de betere muziekbladen en loop je nog even door je platenkast op zoek naar eerder werk of referenties. Maar niets van dat al bij het Vlaamse Briqueville. Hun tweede album heet II. Het album bevat drie vrijwel instrumentale tracks: ‘Akte V’, ‘Akte VI’ en ‘Akte VII’. De enige info op de hoes gaat over het hoesontwerp, een afbeelding van een installatie van de Nederlandse (natuur)kunstenaar Herman De Vries. De identiteit van de muzikanten is in nevelen, en zijzelf in capes en maskers gehuld. In hun bijgeleverde biografie wordt slechts iets vermeld over een ondergrondse broederschap, het Verbond der Vrije Steenbakkers. Vandaar de bandnaam Briqueville waarschijnlijk.
Dan toch maar beginnen en eindigen bij de muziek. De plaat bevat drie lang uitgesponnen nummers (10:56, 11:14 en 19:30), repetitieve soundscapes met invloeden van sludge, doom en drone en met spaarzaam gebruik van vocalen. België is in het zware, instrumentale genre toch al goed vertegenwoordigd met geestverwante landgenoten als Celestial Wolves, OMSQ en Amenra.
‘Akte V’ begint met stevige, basale drumbeat en dito sludge-riff. De riff verdwijnt na een minuut in een orkaan van fuzz en distortion. Zo’n anderhalve minuut later is de orkaan gaan liggen en evolueert de song naar een epische track met melodieus gitaarwerk om tenslotte te eindigen in een drone-effect. ’Akte VI’ past met haar stuwende, repetitieve drumwerk prima in de huidige krautrock-revival. De langste, afsluitende track ’Akte VII’ bevat de meeste vocale bijdragen. In het nummer vallen de sludge-riffs en drones goed samen. Het nummer sterft langzaam weg en de plaat eindigt met een geluid dat lijkt op elkaar klinkende stenen. Zou het ondergrondse Verbond der Vrije Steenbakkers dan toch bestaan? Briqueville stond ooit al eens op Motel Mozaïque, Roadburn en Yellowstock. Eind april speelt de band in Rotown en op 14 mei op het Doomstad-festival in Ekko. Missie geslaagd: 367 woorden.
Vök - FigureDe IJslandse band Vök gaat al een paar jaren mee, toch heeft het, na het...
Miraculous Mule - Two Tonne Testimony Het powertrio Miraculous Mule uit Londen levert na drie jaar weer een nieuw...