2017-04-22
Het moet Geert Fieuw ook niet ontgaan zijn dat Arjen Lucassen al jaren grote successen viert met zijn Ayreon en aanverwante projecten. Dat moet ik ook kunnen, moet de leider van Beyond The Labyrinth gedacht hebben. Voor zijn nieuwste werkstuk heeft hij maar liefst twintig muzikanten en vocalisten gerekruteerd voor een bijdrage aan het vierde album van de Belgische band zodat het fenomeen rockopera een juiste betiteling blijkt voor The Art Of Resilience. Wat het werk van Fieuw en zijn maten wezenlijk anders maakt is dat we nog steeds naar een band luisteren en dat het wat minder fragmentarisch overkomt dan het grote voorbeeld, zodat het ‘verhaal’ goed te volgen is. Daarnaast zijn de gasten bijna allen zo goed als niet bekend. Zo vinden we op deze plaat twaalf prima melodieuze progressieve hardrocksongs (of AOR zo u wilt), die ondanks het gebruik van diverse zangers goed bij elkaar passen. Het album handelt over hoe vrienden je uit de put kunnen halen als het allemaal tegenzit. De muzikale omlijsting is te betitelen als “vakmanschap is meesterschap’’, al is het allemaal wel een beetje voorspelbaar en zijn de teksten soms wat prekerig. Zinnen als ”For every time you feel the pain – remember someone’s watching over you, a distant voice, a helping hand – forever someone’s here to see you through” uit ‘Someone Watching Over You’ zijn van het soort waarmee je op een EO-jongerendag de handen op elkaar krijgt. Maar laten we daar niet over zeuren zolang de muziek goed genoeg is om je een uur lang te vermaken, al had de productie wel wat dynamischer gemogen.
Omdat het niveau van de plaat gelijkmatig is, vallen er weinig echt grote hoogtepunten te vermelden, al steken er wel een paar songs iets bovenuit. ‘Fall Of The Raven’ valt op door de spanning in de song en dan vooral door de theatrale zang van musicalzanger Colin Flynn. Hij is ook te horen op ‘Prince Of Darkness, dat door het doomy karakter van de song wel wat aan Candlemass doet denken. Ook het zangwerk van Jeffrey Tarallo in het rustige ’Liberation Day’ is zeer onderhoudend.
The Art Of Resilience is geen hemelbestormend album, maar binnen de grenzen van het genre zetten Geert Fieuw en zijn band een prima prestatie neer. Goede songs met kop en staart en prima zangers, die qua stijl redelijk in elkaars verlengde liggen, zorgen voor een consistent geheel zodat de plaat ondanks de vele zieltjes voor een echt bandgevoel zorgt.
Dead Bronco - Bedridden & HellboundHet voordeel van een doeltreffend hoesontwerp is dat je meteen weet wat voor...
Chinup - Shine Bright Veel liedjes op de radio klinken tegenwoordig zwaar geproduceerd, waarbij de...