2017-05-26
Hoewel The black Angels momenteel in de ontkenningsfase verkeert en bij hoog en laag volhoudt geen psychedelische rockband te zijn kun je er niet omheen. Alleen al het artwork van de albums van de band uit Austin, Texas zijn een soort vloeistofdia’s op papier en de muziek doet daar niet voor onder. Verwijzingen naar Pink Floyd, en allerhande jaren zeventig psychedelica zijn altijd wel ergens te herkennen binnen de muziek van het vijftal. Het vijfde album heet Death Song zodat we, wanneer we de bandnaam en albumtitel achter elkaar plakken, bij een song van The Velvet Underground aankomen. Alweer een verwijzing naar die goede oude tijd. Muzikaal gezien tappen The Black Angels op Death Song uit een iets minder zwaar vaatje dan op hun voorgaande platen, waarop de band vaak rauw en claustrofobisch klinkt. Op de derde plaat Phosphene en opvolger Indigo Meadow ging het roer al steeds verder om, al wordt de muziek van The Black Angels nooit te soft, maar het wat meer open geluid op dit album komt de composities ten goede. Om de muziek op Death Song een beetje te duiden moeten we namen als Pink Floyd (uit de Syd Barret jaren), Jacco Gardner, Jess and Ancient Ones en The Devils Blood tevoorschijn toveren.
Het draait daarbij op Death Song vooral om liedjes en dan vooral om hele mooie liedjes die allemaal wel ergens een mooie hook hebben, zodat het lekker luisteren is naar dit album. De open structuur van ‘Currency’ wordt gevolgd door het bol van de vervormde gitaren staande, vlotte track ‘I’d Kill For Her’ waarin flink van leer getrokken wordt. Het afwisselende en bloedstollend emotionele ‘Half Believing’ laat horen dat Alex Maas als zanger flink is gegroeid. Wat een prestatie zet de man hier neer. Maar ook bij het ruigere werk (‘Hunt Me Down’) komt hij goed uit de verf.
Hoewel de Pink Floyd verwijzingen geregeld naar voren komen manifesteert dit zich het sterkst in de uitermate psychedelische songs ‘Comanche Moon’, ‘Life Song’ en vooral ‘I Dreamt’, dat ook nog een verwijzing naar ‘Echoes’ bevat (die krijsende albatrossen). Datzelfde ‘I Dreamt’ doet door de stuwende baspartijen ook wel wat denken aan het werk van Simple Minds uit de beginjaren. Iets wat ook geldt voor ‘Grab As Much (As You Can)’.
Death Song is eigenlijk een soort levende vloeistofdia of een geestverruimende trip op muziek, zo u wilt. Maar op elk moment wordt je de verslavende muziek ingezogen. Death Song is het sterkste werk van The Black Angels tot nu toe. Dat belooft nog wat voor de toekomst.
Eric Bibb - Migration Blues Eric Bibb stelt nooit teleur. De enige reden dat je als blues liefhebber...
White Willow - Future Hopes Het is alweer zes jaar geleden dat we iets vernomen hebben van White Willow...