De band heeft binnen haar deathmetal naar wat meer uitdagingen gezocht en de toevoeging van meer duistere black –en doommetalelementen blijken een schot in de roos. Dit soort mengvormen leveren een duistere metalsoort op dat momenteel behoorlijk populair is. Denk maar aan Triptykon dat een beetje in dezelfde vijver vist. De klasse van die band heeft Svart Crown nog lang niet, maar ze zijn op de goede weg de vier Fransen.
Er staan op Abreaction nog wel wat compromisloze deathmetal zoals dat op de drie eerdere platen stond. Liefhebbers hiervan zullen ‘Carcosa’ en ‘Orgasmic Spiritual Ecstasy’ het einde vinden, maar op de andere songs wordt vaak wat gas teruggenomen om de duistere elementen wat meer de ruimte te geven. De vuige grunt van JB Le Ball wordt er echter niet minder om, al brengt hij in de spannende openingstrack ‘Golden Sacrament’ alleen wat kwaadaardig gefluister, maar daarna gaat hij regelmatig flink los.
De band zegt meer beïnvloed te zijn door Afrikaanse voodoo- en tribalelementen dat we dan ook terughoren in het instrumentale ‘Tentacion’ en het intens duistere ‘Khimba Rites’, een van de absolute hoogtepunten. Ook het slepende Triptykon-achtige ‘The Pact: To The Devil His Due’ is een van de beste songs op dit album.
Abreaction is een beste stap voorwaarts voor Svart Crown al zullen deathmetalpuristen het verafschuwen dat de band wat afdwaalt van het rechte pad. Maar op deze manier blijft het voor zowel band als luisteraar interessant.
The Picturebooks - Home Is A HeartacheDat je als lo-fi bluesduo commercieel succes kan verwerven zonder je...
Righteous Vendetta - Cursed Sommige bands zijn er op uit om de beleving van muziek op zijn kop te zetten,...